Het ruige Spanje

16-05-13: Fromista, 75 km ten westen van Burgos.

"De legende van de kip en de haan in Santo Domingo de la Calzada.

Een Duits pelgrimsechtpaar was met hun zoon onderweg naar Santiago. Ze overnachtten in een herberg te Santo Domingo. De herbergier had een hartstochtelijke dochter, die bij het zien van de knappe jongeman op slag verliefd werd. Hoe ze ook liet merken dat haar hart in vuur en vlam stond, de jongeman ging niet op haar avances in. Beledigd en teleurgesteld dat haar gevoelens niet werden beantwoord, veranderde de liefde snel in haat. Om hem te treffen verstopte ze een zilveren schaal in zijn rugzak.

Toen het drietal vertrokken was, schreeuwde ze vanwege de vermeende diefstal moord en brand. De politie achtervolgde het Duitse stel, haalde ze in en controleerde de bagage. De agenten vonden inderdaad de bewuste schaal in de rugzak van de jongeman. Voor de rechter was het een duidelijke zaak en hij veroordeelde hem tot de strop. Het echtpaar reisde diepbedroefd verder. In Santiago baden ze godsvruchtig tot Jacobus voor de zielenrust van hun gehangen zoon. Op de terugreis wilden ze bij de executieplaats nogmaals voor hem bidden. Tot hun verbazing en vreugde ontdekten ze dat hun zoon nog leefde.

"Domingo heeft me ondersteund en ervoor gezorgd dat ik in leven bleef ", zei de jongeman ( een andere versie vertelt dat het Jacobus was die hem redde). De ouders holden naar de rechter, vertelden van het wonder en vroegen alsnog vrijspraak. De rechter die net aan tafel zat met voor zich in een pannetje een gebraden kip en haan, geloofde het onwaarschijnlijke verhaal niet en zei : "Uw zoon is net zo dood als deze twee dieren ". Op dat moment kregen de kip en de haan hun veren terug en vlogen de pan uit. Natuurlijk werd de jongen direct vrijgesproken en de herbergiersdochter gestraft.
Het kippenhok met levende have werd gebouwd als herinnering aan dit miraculeus gebeuren."
Uit: Wikipedia

Dit verhaal is een van de vele legenden over de Santiago route wat ik jullie niet wilde onthouden.
Ik vind het heel leuk om in Spanje te zijn. Mooie sfeervolle steden, Jaca, Puenta del Rey, Logroño, ook zo leuk! Echt een stad om nog eens naar terug te gaan. Mooie verstilde dorpjes, aardige mensen. In ieder plaatsje word je door de plaatselijke bevolking een "bon camino" toegewenst.
En dan de natuur! Zo mooi! Alleen al van de bermen kan ik eindeloos gelukkig worden! Klaprozen, paardebloemen, boterbloemen, fluitenkruid. Geweldig! Veel meer heb ik niet nodig! Een kinderhand is gauw gevuld.

Een paar dagen geleden waren we in Santos Domingo de la Calzada. Een leuk stadje, we kwamen aan met prachtig weer. Zonnig, warm, bijna zomerse temperaturen. Heerlijk fietsweer!
's Avonds begon het al te veranderen. Een paar flinke buien. De volgende morgen was het niet veel beter. Het kwam met bakken uit de lucht en de donkere lucht beloofde weinig verbetering. Toch maar op weg gegaan, richting Burgos.
Uren hebben we in de regen gefietst. En koud was het ook nog. Bij de eerste koffiestop waren mijn vingers zo koud dat ze gewoon pijn deden.
Maar ja, we moesten toch maar weer door. Flink klimmen ook nog en op zo'n 1000 meter hoogte hagelde het zelfs.
Afzien! Ja, het leven van een pelgrim gaat niet over rozen!
En dan hebben we nog geluk! Vroeger moesten de pelgrims zichzelf kastijden met zweepslagen om op deze manier boete te doen.
Dat hoeft niet meer. Hoewel....als ik sommige wandelaars zie strompelen dan denk ik dat zij nog steeds aan zelfkastijding doen. Wat een uitputtingsslag moet dat zijn!
Dagen achter elkaar lopen, kilometers lang. Ik krijg er wel steeds meer respect voor. Laat mij maar fietsen, lijkt me toch een stuk makkelijker.
Maar goed, om nog even terug te komen op onze tocht naar Burgos, eigenlijk waren we helemaal niet van plan om zo ver te komen, maar ondanks het weer maakten we toch aardig wat kilometers.
Uiteindelijk werden het er 90. Later op de dag werd het landschap vlakker waardoor het makkelijker en sneller ging.
Eenmaal in Burgos was de zon weer doorgebroken en hebben we een fijn hotel genomen.
Deze keer maar eens geen refugio. Niks mis mee hoor, goedkoop, je kan er zelf koken en vaak ook wel heel gezellig.
Maar ja, stel je even voor, met zo'n man of 20 in één ruimte, stapelbedden hutje mutje op elkaar. En dan allemaal met natte kleren die gedroogd moeten worden. Nee, daar hadden we even geen zin in.
(Overigens verbaast het me hoe stil het kan zijn met zoveel mensen in een ruimte. Ik heb er maar eentje horen snurken en dat was Sjan! Mijn eigen fietsmaatje nota bene!).

De kathedraal in Burgos is prachtig! Om er in te kunnen moet je betalen, da's nou weer jammer, dus we hebben 'm alleen aan de buitenkant bekeken.
Daar hebben we ook Johan en Armand weer ontmoet, twee fietsende Belgen die ook in St. Domingo de la Calzada in de refugio waren.
We hebben gezellig met z'n vieren gegeten.
Vanmorgen zag het weer er iets rustiger uit. Het is droog gebleven, wel fris, maar wat vervelender was, veel wind tegen wat zelfs de afdalingen moeilijk maakte.
Meestal zijn de afdalingen cadeautjes, zo leuk!!
Daar wordt ik zo vrolijk van! Joelend kunnen we ons daar instorten na een vaak moeizame klim. Heerlijk, remmen los, gaan!!
"Abajo, abajo", ohh dat is toch zo genieten.
Vandaag niet, je ziet de weg naar beneden lopen en toch moet je trappen om vooruit te komen. Frustrerend.

Dank je wel voor al jullie reacties! Ook al reageer ik niet op ieder bericht persoonlijk, ik lees ze met veel aandacht en plezier! Ik geniet er enorm van.
Yvonne