Het laatste traject

"Oe jee joh, echt? Ogottetoch, ok nog turrug, nee toch!" (Een Brabantse dus...eigenaresse van de camping)
Of: "Tout seul? Tres courageux!"
Dat soort reacties krijg ik!
In het Spaans was het vaak een ferm: "Joder", wat zoveel betekent als: "godsamme!" Nou ja...vrij vertaald, door mij!
Soms kijken mensen me aan of ik een of ander vreemd wezen ben. Monden vallen open en het duurt even voordat ze weer dicht gaan.
Ik kom hier ook niemand tegen die de heen en terugweg doet. Soms willen ze met me op de foto, ze vragen nog net niet mijn handtekening! (Daar begin ik ook niet aan hoor, er zijn grenzen!) dus Gerry, we zijn wel redelijk uniek begrijp ik.
Maar goed, ik kan wel zo stoer doen, maar ik begin toch aardig moe te worden en alles gaat me steeds meer moeite kosten. Je zou denken dat ik na al die kilometers juist een ijzeren conditie heb gekregen, maar het tegendeel lijkt waar te zijn. Ik ga steeds langzamer en hou zeer regelmatig een rustdagje. Nou moet ik zeggen dat dit een pittig traject is. ( Nou, hoe klinkt dat? Ik lijk wel een beroeps!) De ene klim na de andere. Ga je weer eenmaal lekker in een afdaling dan zit er in de verte alweer een helling aan te komen.
Zucht....ik word er zo moe van.
Ik wil wel weer eens wat anders dan iedere dag weer op die fiets. Naar de Verkade fabriek naar de film bijvoorbeeld, of lekker een avondje op de bank voor de buis.
Maar, als ik dan weer op zo'n heerlijke camping zit zoals in Saint Germains les Belles dan knap ik weer helemaal op. Gerund door een Nederlands echtpaar, uit Brabant dus.
Twee nachten ben ik er geweest. Een mooi plekje aan een meertje, zwembadje erbij. Ik kon van een aardige mevrouw een badpak lenen. Aangezien ik thuis zelden zwem heb ik er niet aan gedacht om een badpak mee te nemen.
Ik kampeer de laatste 2 weken zo wat iedere nacht, heerlijk. Het weer is zo mooi! En ik vind het meestal gezellig op een camping.
Er zijn altijd wel mensen in voor een praatje. Het zijn wel geen erg diepgaande contacten maar wel leuk! Vooral medefietsers vind ik altijd leuk om te treffen.

Inmiddels heb ik Marius hier ook ontmoet. In de buurt van La Châtre.
Hij was daar op een muziekfestival van oude muziek en bouwers van muziekinstrumenten, een jaarlijks terugkomend gebeuren. Ik zat daar op een camping in het dorp vlakbij waar meerdere mensen zaten die op het festival afkwamen. Tot laat in de avond werd daar muziek gemaakt.
Leuk om hem daar te zien. Hij is wel een beetje trots op me geloof ik.
Nou, ik ook wel op hem hoor, want met zijn zelfgemaakte doedelzakken maakt hij toch maar mooi de blits!
Ook Anton en zijn vrouw Raquel uit Spanje ontmoet, vrienden van Marius, hele lieve hartelijke mensen.
Enfin, na een dag of drie-overigens ben ik maar één dag op het festival geweest hoor, dat vond ik genoeg, geef mij de Boulevard maar!-richting Nevers en Vezelay.
En nu zit ik heerlijk in het huisje van Karin en Marij in de buurt van Varzy. Heel leuk! Lekker relaxed, beetje in de tuin hangen, lekker koken voor mezelf, mooi boek, glaasje wijn. Heerlijk, vakantie! Wat een heerlijke plek, ik dacht eerst dat ik het wat eng zou vinden zo helemaal alleen in zo'n achteraf huisje. Maar ik heb nergens last van. Ik voel me hier heel veilig.
Grappig, zij in mijn huis en ik in dat van hun!
Overigens heb ik hier flink voor omgereden. Echt iets voor mij, als het niet op de GPS staat dan weet ik het niet meer!
Het is maar goed dat ik graag fiets!
Maar daardoor ook wel in Vezelay geweest wat ik anders misschien had overgeslagen. Een prachtige kathedraal, ik heb er heel wat gezien deze reis maar ik vond deze wel een van de meest indrukwekkende geloof ik. Prachtig beeldhouwwerk en wat mij het meeste opviel was het licht. Het is al vrij licht van kleur en het daglicht viel zo mooi naar binnen.
Ook dit is een belangrijke plek op de route. Volgens mijn gids konden pelgrims hier vroeger een vervangende aflaat krijgen (vergeving van zonden en schuld) als men onderweg naar Santiago onverhoopt zou bezwijken. Wat nog wel eens gebeurde, de tocht was vroeger een stuk zwaarder met veel minder faciliteiten onderweg.

Ja, het dipje is weer voorbij geloof ik.
Ik probeer nu 's morgens wat vroeger te vertrekken. Kost me wel wat moeite want ik heb veel tijd nodig om wakker te worden en de tent af te breken en alles weer in te pakken. Het gaat wel steeds sneller.
Zeker met de warmte zijn de uren in de ochtend het prettigste om te fietsen. En dan heb ik het weer helemaal naar mijn zin. Frankrijk is prachtig om doorheen te fietsen, geweldige wisselende landschappen en verrassende dorpjes en steden.
Maar langzamerhand is het mooi geweest vind ik. Genoeg gefietst. Nog zo'n 700 kilometer en dan ben ik er. Nou, die jas ik er nog wel even doorheen.
Ik kreeg een aanbod van iemand om mee terug te rijden naar Nederland, maar dat is mijn eer toch te na. Ik wil wel fietsend weer in Den Bosch aankomen.
Dus ik heb vriendelijk bedankt.
Waarschijnlijk fietst Sjan nog een paar dagen met me mee door de Ardennen. Dat is wel fijn! Soort projectje voor haar: "Sleur Yvonne de Ardennen door", want dat is ook nog een taai stuk.
Yvonne