03-07-2013
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg yvonne
03 Juli 2013 | Frankrijk, Brive-la-Gaillarde
Na mijn vorige verhaaltje ben ik de dag daarna naar Lectoure gefietst, ruim 80 kilometer. Een heel leuk plaatsje waar ik ook weer een leuk onderdak gevonden heb. Een gîte in een soort klooster waar een paar Fransen zaten en een vrouw uit Noorwegen. Het was weer zo'n gîte waar voor je gekookt wordt en waar ze een donatie vragen. Ik vond het een leuke plek met leuke mensen.
De dag daarna door naar Moissac wat ik geen bijzonder mooie plaats vond maar waar ze wel een prachtige abdijkerk hebben.
De volgende dag naar Vazerac, slechts 25 kilometer.
Een zus van Frans, Marly (van Frans en José uit Venlo) en haar man René, van Marly dus (ben ik nog te volgen?) hebben daar een huis waar ze nu ook op vakantie waren.
Een prachtige plek, mooi huis met een geweldig uitzicht en ik werd daar erg hartelijk en warm ontvangen door Marly en René. Goed gezelschap, een lieve hond, genoten van het mooie weer, lekker gegeten, gedronken en heerlijk geslapen.
Ik ben blij dat ik er geweest ben. José en Frans komen er ook regelmatig dus nou weet ik waar ze het over hebben.
De volgende dag op mijn gemak naar Cahors gefietst wat ik dus wel een hele plezierige en leuke stad vond. En heerlijke wijn hebben ze daar! Een fijne camping, net iets buiten de stad waar ik drie nachten geweest ben. Wel wat regen 's nachts maar ach, mijn tentje is waterdicht.
Ik had afgesproken met Marianne, mijn overbuurvrouw die daar bij een vriendin, Ria, op vakantie was. Ik vond het heel leuk om hen daar te treffen, eigenlijk ken ik Marianne niet eens zo heel goed, nu iets beter.
Ze heeft me op een heerlijk etentje getrakteerd, nogmaals bedankt Marianne. Als ik terug ben nodig ik je een keertje uit om bij mij te komen eten.
Daarna maar weer eens rustig verder gefietst. Ik ga niet zo snel meer de laatste dagen, als het zo doorgaat duurt het nog wel even voordat ik thuis ben!
Ik ben een stukje van de route afgeweken en heb St-Cirq-Lapopie bezocht. Een heel mooi plaatsje met middeleeuwse straatjes en renaissance woningen waarvoor ik wel een stukje moest klimmen.
Het is erg toeristisch maar niet voor niks, het is prachtig!
Daarna had ik besloten om een grot daar in de buurt te bezoeken met tekeningen van 22.000 jaar oud. Weer een klim van 3 kilometer! Pfff.... Halverwege dacht ik, zal ik terug gaan? En dan tegen niemand vertellen dat ik het opgegeven heb?
Toch maar doorgegaan, bij iedere bocht dacht ik: nou moet ik er toch zijn! Nou ja en op een gegeven moment is dat dan ook zo!
Grotte du Peche Merle. Bij toeval ontdekt in 1922 door twee jongens.
Je kan er alleen onder leiding van een gids in en ze laten niet meer dan 700 bezoekers per dag toe. Fascinerend, niet alleen de tekeningen, maar ook de druipsteenformaties.
Toen ik eenmaal weer uit de grot kwam was het kwart over 5, dus maar een camping in de buurt gezocht. En ik kwam uit in Cabrerets, een verrassend leuk plaatsje met een leuke camping op een mooie plek die wordt gerund door een Nederlander. Er zijn toch een hoop Nederlanders die van La douce France hun tweede homeland hebben gemaakt.
Zo'n echt Frans dorpje, nog niet overspoeld door toeristen, iets om te onthouden.
De volgende dag richting Rocamadour, de naam alleen al vind ik prachtig!
Het eerste gedeelte had ik gezelschap van 2 fietsende Engelse dames die zwaar onder de indruk waren dat ik al zoveel gefietst had.
Ben ik zelf eigenlijk ook wel hoor. Weet je dat ik al over de 4000 kilometer zit? Maar dat even terzijde.
Het was een prachtige weg door een fris groen dal, zo mooi!
Het bleef mooi, maar de weg begon steeds meer te stijgen en te dalen.
Vlak voor Rocamedour gaf de routebeschrijving drie klimmetjes aan 10%, 5 tot 8% en 6%. Daar was ik al redelijk stuk van maar eenmaal in Rocamedour moest ik nog door naar l'Hospitalet omdat daar een paar campings lagen.
Dat was nog eens een klim van ruim een kilometer van 10% die ik echt niet meer kon fietsen. Dan maar lopen! Ik heb flink gevloekt, een echte pelgrim onwaardig, ik weet het.
De eerste de beste camping ben ik bijna letterlijk binnengevallen, helemaal gesloopt! Potverdikkie, da's hard werken! Geef mij de Pyreneeën maar.
Ik heb er vandaag de hele dag nog last van gehad.
Het maakt het goed dat de stad zo mooi is. Van oudsher ook een bedevaartplaats. Het ligt prachtig, boven elkaar tegen en half in de rotswand gebouwd.
Je moet er wat voor doen, maar dan zie je ook wat!
Vandaag een rustdagje genomen en te voet het plaatsje gaan bekijken. De fiets is vandaag niet van het slot af geweest. Is ook bijna niet te doen. Afgezien van de straatjes met kinderkopjes die druk met toeristen zijn moet je ook nog eens 216 treden naar de kapel. Beetje lastig met de fiets!
Vandaar af verder omhoog naar het Bisschoppelijk paleis waar de kapellen en kerken aan grenzen. Ik weet te weinig over de geschiedenis, mijn gids is ook erg beknopt dus daar kan ik jullie helaas niet meer over vertellen.
En de zomer is hier eindelijk losgebarsten geloof ik. Dat maakte het gisteren waarschijnlijk ook wel extra zwaar. Maar je hoort mij niet klagen!
Dit is wat ik wou, lekker lambakken op een camping!
Morgen weer verder, maar waarschijnlijk niet zo heel veel verder.
Ik heb maar steeds in mijn hoofd dat ik naar Creysse wil. Een klein dorpje waar ik vroeger met mijn ouders ben geweest en mijn jongste broer geloof ik. Ik denk dat ik een jaar of 14 of 15 was.
Wij konden daar in een huisje van een collega van mijn vader. Het was de eerste keer dat ik in Frankrijk was.
Nu zag ik vandaag dat het bijna op de route ligt. Ik ben er al bijna.
Dus daar ga ik morgen heen, ben zo benieuwd of ik het nog herken. Heb er nog een vaag beeld van in mijn hoofd. Ik weet niet zeker of ik er blijf, er is wel een camping geloof ik. Maar nou hoor ik net dat het morgen gaat regenen. We zullen het zien.
De volgende dag:
Ik ben vannacht bijna mijn tent uitgespoeld. Wat een weer! Het zat er ook wel dik in, het was zo benauwd gisteren.
Dus vanmorgen mijn tent drijfnat ingepakt en weer op weg.
En ik heb dus een klein ommetje gemaakt om Creysse te bezoeken. Dat was toch leuk, ik heb er echt geen spijt van!
Ik was bang dat ik niks zou herkennen.
Nou, meteen! Ik zag het huis en de naam, een afleiding van de naam van de eigenaresse indertijd.
Helemaal niks veranderd! Na 45 jaar! De stenen trap naar de voordeur, de klopper, de kleine raampjes, ik dacht zelfs de rood geblokte gordijntjes nog te kennen.
Ook het dorpje herkende ik nog. Het bruggetje over de Dordogne, het restaurantje, (wat naar mijn idee vroeger een andere ingang had wat bij navraag inderdaad klopte), het kerkje en het weggetje er naar toe.
Ik kon er maar geen genoeg van krijgen.
Na een kop koffie gedronken te hebben in het restaurantje en drie rondjes door het dorp gefietst wilde ik nog één keer langs het huisje, waar de deur nu open stond!
De eerste die op me af kwam was een grote hond. Een slungelige puber stond in de deuropening en maande de hond tot kalmte. In het Nederlands.
Al gauw kwam de vader naar buiten, een aardige man aan wie ik vertelde waarom ik zo'n belangstelling had voor hun huis.
Ik kan het niet meer precies navertellen maar ik geloof dat zijn vader ook een collega was van die collega van mijn vader. Nou ja, doet er ook niet zo toe. Uiteindelijk hebben zij het huis gekocht. Zijn vrouw bood me een kop koffie aan, waar ik stiekem natuurlijk al op hoopte zodat ik ook even binnen kon kijken.
De keuken/ woonkamer herkende ik nog wel, een slaapkamer ook nog, zij het vaag. In de loop der jaren is er wel wat verbouwd, onder andere een kamer extra er bij gebouwd, maar het was nog steeds een eenvoudig simpel huisje. Ik vond het geweldig om het weer te zien. Ben er de hele dag vol van geweest.
Laat ik die mensen nou uren later weer in Brive tegen komen!
Zij met de auto en ik op de fiets. Petweer trouwens, regelmatig regen dus ik was blij dat ik de jeugdherberg in Brive had gevonden.
Morgen zijn de voorspellingen weer wat beter, dus let's hope for the best!
Tot het volgende verslag!
Yvonne
De dag daarna door naar Moissac wat ik geen bijzonder mooie plaats vond maar waar ze wel een prachtige abdijkerk hebben.
De volgende dag naar Vazerac, slechts 25 kilometer.
Een zus van Frans, Marly (van Frans en José uit Venlo) en haar man René, van Marly dus (ben ik nog te volgen?) hebben daar een huis waar ze nu ook op vakantie waren.
Een prachtige plek, mooi huis met een geweldig uitzicht en ik werd daar erg hartelijk en warm ontvangen door Marly en René. Goed gezelschap, een lieve hond, genoten van het mooie weer, lekker gegeten, gedronken en heerlijk geslapen.
Ik ben blij dat ik er geweest ben. José en Frans komen er ook regelmatig dus nou weet ik waar ze het over hebben.
De volgende dag op mijn gemak naar Cahors gefietst wat ik dus wel een hele plezierige en leuke stad vond. En heerlijke wijn hebben ze daar! Een fijne camping, net iets buiten de stad waar ik drie nachten geweest ben. Wel wat regen 's nachts maar ach, mijn tentje is waterdicht.
Ik had afgesproken met Marianne, mijn overbuurvrouw die daar bij een vriendin, Ria, op vakantie was. Ik vond het heel leuk om hen daar te treffen, eigenlijk ken ik Marianne niet eens zo heel goed, nu iets beter.
Ze heeft me op een heerlijk etentje getrakteerd, nogmaals bedankt Marianne. Als ik terug ben nodig ik je een keertje uit om bij mij te komen eten.
Daarna maar weer eens rustig verder gefietst. Ik ga niet zo snel meer de laatste dagen, als het zo doorgaat duurt het nog wel even voordat ik thuis ben!
Ik ben een stukje van de route afgeweken en heb St-Cirq-Lapopie bezocht. Een heel mooi plaatsje met middeleeuwse straatjes en renaissance woningen waarvoor ik wel een stukje moest klimmen.
Het is erg toeristisch maar niet voor niks, het is prachtig!
Daarna had ik besloten om een grot daar in de buurt te bezoeken met tekeningen van 22.000 jaar oud. Weer een klim van 3 kilometer! Pfff.... Halverwege dacht ik, zal ik terug gaan? En dan tegen niemand vertellen dat ik het opgegeven heb?
Toch maar doorgegaan, bij iedere bocht dacht ik: nou moet ik er toch zijn! Nou ja en op een gegeven moment is dat dan ook zo!
Grotte du Peche Merle. Bij toeval ontdekt in 1922 door twee jongens.
Je kan er alleen onder leiding van een gids in en ze laten niet meer dan 700 bezoekers per dag toe. Fascinerend, niet alleen de tekeningen, maar ook de druipsteenformaties.
Toen ik eenmaal weer uit de grot kwam was het kwart over 5, dus maar een camping in de buurt gezocht. En ik kwam uit in Cabrerets, een verrassend leuk plaatsje met een leuke camping op een mooie plek die wordt gerund door een Nederlander. Er zijn toch een hoop Nederlanders die van La douce France hun tweede homeland hebben gemaakt.
Zo'n echt Frans dorpje, nog niet overspoeld door toeristen, iets om te onthouden.
De volgende dag richting Rocamadour, de naam alleen al vind ik prachtig!
Het eerste gedeelte had ik gezelschap van 2 fietsende Engelse dames die zwaar onder de indruk waren dat ik al zoveel gefietst had.
Ben ik zelf eigenlijk ook wel hoor. Weet je dat ik al over de 4000 kilometer zit? Maar dat even terzijde.
Het was een prachtige weg door een fris groen dal, zo mooi!
Het bleef mooi, maar de weg begon steeds meer te stijgen en te dalen.
Vlak voor Rocamedour gaf de routebeschrijving drie klimmetjes aan 10%, 5 tot 8% en 6%. Daar was ik al redelijk stuk van maar eenmaal in Rocamedour moest ik nog door naar l'Hospitalet omdat daar een paar campings lagen.
Dat was nog eens een klim van ruim een kilometer van 10% die ik echt niet meer kon fietsen. Dan maar lopen! Ik heb flink gevloekt, een echte pelgrim onwaardig, ik weet het.
De eerste de beste camping ben ik bijna letterlijk binnengevallen, helemaal gesloopt! Potverdikkie, da's hard werken! Geef mij de Pyreneeën maar.
Ik heb er vandaag de hele dag nog last van gehad.
Het maakt het goed dat de stad zo mooi is. Van oudsher ook een bedevaartplaats. Het ligt prachtig, boven elkaar tegen en half in de rotswand gebouwd.
Je moet er wat voor doen, maar dan zie je ook wat!
Vandaag een rustdagje genomen en te voet het plaatsje gaan bekijken. De fiets is vandaag niet van het slot af geweest. Is ook bijna niet te doen. Afgezien van de straatjes met kinderkopjes die druk met toeristen zijn moet je ook nog eens 216 treden naar de kapel. Beetje lastig met de fiets!
Vandaar af verder omhoog naar het Bisschoppelijk paleis waar de kapellen en kerken aan grenzen. Ik weet te weinig over de geschiedenis, mijn gids is ook erg beknopt dus daar kan ik jullie helaas niet meer over vertellen.
En de zomer is hier eindelijk losgebarsten geloof ik. Dat maakte het gisteren waarschijnlijk ook wel extra zwaar. Maar je hoort mij niet klagen!
Dit is wat ik wou, lekker lambakken op een camping!
Morgen weer verder, maar waarschijnlijk niet zo heel veel verder.
Ik heb maar steeds in mijn hoofd dat ik naar Creysse wil. Een klein dorpje waar ik vroeger met mijn ouders ben geweest en mijn jongste broer geloof ik. Ik denk dat ik een jaar of 14 of 15 was.
Wij konden daar in een huisje van een collega van mijn vader. Het was de eerste keer dat ik in Frankrijk was.
Nu zag ik vandaag dat het bijna op de route ligt. Ik ben er al bijna.
Dus daar ga ik morgen heen, ben zo benieuwd of ik het nog herken. Heb er nog een vaag beeld van in mijn hoofd. Ik weet niet zeker of ik er blijf, er is wel een camping geloof ik. Maar nou hoor ik net dat het morgen gaat regenen. We zullen het zien.
De volgende dag:
Ik ben vannacht bijna mijn tent uitgespoeld. Wat een weer! Het zat er ook wel dik in, het was zo benauwd gisteren.
Dus vanmorgen mijn tent drijfnat ingepakt en weer op weg.
En ik heb dus een klein ommetje gemaakt om Creysse te bezoeken. Dat was toch leuk, ik heb er echt geen spijt van!
Ik was bang dat ik niks zou herkennen.
Nou, meteen! Ik zag het huis en de naam, een afleiding van de naam van de eigenaresse indertijd.
Helemaal niks veranderd! Na 45 jaar! De stenen trap naar de voordeur, de klopper, de kleine raampjes, ik dacht zelfs de rood geblokte gordijntjes nog te kennen.
Ook het dorpje herkende ik nog. Het bruggetje over de Dordogne, het restaurantje, (wat naar mijn idee vroeger een andere ingang had wat bij navraag inderdaad klopte), het kerkje en het weggetje er naar toe.
Ik kon er maar geen genoeg van krijgen.
Na een kop koffie gedronken te hebben in het restaurantje en drie rondjes door het dorp gefietst wilde ik nog één keer langs het huisje, waar de deur nu open stond!
De eerste die op me af kwam was een grote hond. Een slungelige puber stond in de deuropening en maande de hond tot kalmte. In het Nederlands.
Al gauw kwam de vader naar buiten, een aardige man aan wie ik vertelde waarom ik zo'n belangstelling had voor hun huis.
Ik kan het niet meer precies navertellen maar ik geloof dat zijn vader ook een collega was van die collega van mijn vader. Nou ja, doet er ook niet zo toe. Uiteindelijk hebben zij het huis gekocht. Zijn vrouw bood me een kop koffie aan, waar ik stiekem natuurlijk al op hoopte zodat ik ook even binnen kon kijken.
De keuken/ woonkamer herkende ik nog wel, een slaapkamer ook nog, zij het vaag. In de loop der jaren is er wel wat verbouwd, onder andere een kamer extra er bij gebouwd, maar het was nog steeds een eenvoudig simpel huisje. Ik vond het geweldig om het weer te zien. Ben er de hele dag vol van geweest.
Laat ik die mensen nou uren later weer in Brive tegen komen!
Zij met de auto en ik op de fiets. Petweer trouwens, regelmatig regen dus ik was blij dat ik de jeugdherberg in Brive had gevonden.
Morgen zijn de voorspellingen weer wat beter, dus let's hope for the best!
Tot het volgende verslag!
Yvonne
-
03 Juli 2013 - 22:22
Jack:
Hoi Yvonne
Heb je verhaal wederom met genot gelezen.Als je nog kans ziet langs Vezalay te fietsen moet je dat zekers doen.Ben daar een aantal keren geweest. Er is daar iedere dag een mis in een ontzettend mooie katedraal waar de zusters van jerusalem zingen. Ik ben nog nooit zo ontroerd geweest als daar in die kerk.
Vezalay ligt schuin onder parijs. Zón 800 km van Den bosch.
Wens je nog hele fijne fietsdagen en hoor weer van je.... XXXXX -
03 Juli 2013 - 22:27
Jeanne Voets:
Hoi Yvonne,
Wat een gezellig lang verhaal om te lezen. Lees dat je jezelf nog prima vermaakt daar in la France met fietsje. Ik kan je niet meer tegenkomen wij zij vandaag thuis gekomen van een heerlijke vakantie. Hier wordt het weer beter dus daar zul jij zeker van mee genieten, is toch beter als je tent uit drijven. Fiets maar lekker door en geniet onderweg om dit vervolgens weer met ons te delen via de mail.
Succes en heel veel groeten. -
03 Juli 2013 - 22:29
Jack:
Mocht je daar echt langs fietsen dan weet ik een hele fijne bed & breakfast. De kerk ligt op een heuvel. Halverwege het dorp omhoog woont de familei van denbosch. zij hebben een gallerie en verhuren kamers.
Hoor het van je XX -
03 Juli 2013 - 22:34
StefAnja:
Hoi Yvonne, -- het was weer een genoegen je reisverslag te lezen ! Leuk om zo te kunnen volgen wát jij allemaal meemaakt. Een hele hoop leuke dingen, - die je niet meemaakt als je thuis blijft zitten.
[ Zoals ík !!! -]
Hier is vandaag de zomer begonnen (blijkbaar/schijnbaar), - en wordt het de komende dagen/weken écht mooi weer, - dus kom maar gerust deze kant op fietsen, - maar doe het vooral op je gemak, - want vóór je 't weet ben je weer thuis, - en kun je weer ramen gaan lappen en stofzuigen en eten koken voor de overbuurvrouw en dat soort zaken. Blijf toch nog lekker 'n tietje fietsen !!! En verslagen schrijven !!!
Groet uit Engelen . . . [ - Mede namens mijn vrouw! -] -
04 Juli 2013 - 09:29
Anneke En Henk:
Hoi Yvonne,
Wat een pracht van een reisverslag wederom, ja het weer is niet zo best, maar hier mis je nog niks.
Goed hé doen herinneringen en herkenningen, maakt niet uit hoor als je wat later thuis komt.
Belangrijk is dat je goed, veilig en gezond thuis komt.De foto's zijn ook mooi, dank je voor je verslag.
Ontvang ons liefs en fiets lekker wanneer het je zo uitkomt.
Anneke en Henk -
04 Juli 2013 - 10:12
Bob:
als je na al dat fietsen zadelpijn hebt/krijgt dan gelieve mij niet om hulp vragen.
lol
-
04 Juli 2013 - 13:32
Jolanda:
Blijft spannend, de tocht van Yvonne volgen. En jouw verslagen zorgen ervoor dat we met alles 100 procent kunnen meeleven! Terwijl ik dit schrijf sta ik met pech aan de Kooikersweg - ging ff boodschappen doen. Wacht nu dus op de Anwb, pff. Leve de smartphone, want dankzij die telefoon en dankzij jou heb ik dus iets te doen terwijl ik wacht.
Je doet het nu dus wat rustiger aan. Groot gelijk hoor. Veel succes verder en ik kijk alweer uit naar het volgende verslag. -
05 Juli 2013 - 13:29
Klaas Herman De Haan:
Ha Yvonne!
Ontzettend geinig om jouw verhalen te lezen. Talloze beelden van herkenning komen bij mij in dit deel van jouw verslag voorbij. Ik heb deze route (Moissac, Lectoure, Rocamadour, Brive la Gaillarde ook gefietst allen dan in omgekeerde richting. Dat was in 2001 (oeps, lang geleden, vanuit Enkhuizen naar de Pyreneeën, waar vrienden van mij een huis hadden) maar zo feestelijk om die verhalen en beelden terug te zien. De brug van Cahors bv. Heb je nog vernomen van de sage die daaraan verbonden is? Over de bouwmeester die niet op tijd aan zijn verplichtingen kon voldoen om de brug te voltooien binnen de contracttijd, vervolgens een pact met de duivel sloot en deze vervolgens te slim afwas...
Heel veel goede fietsdagen gewenst!
Adry Sanders van Breukelen en ik krijgen je link altijd doorgezonden van haar broer, Henk van Breukelen. -
06 Juli 2013 - 22:56
Gerry:
Leuk dat je in Lectour op dat plekje gelogeerd hebt. Het klinkt nog hetzelfde. Fijn dat je nu ook aan vakantie toekomt. Tja en die route door midden Frankrijk krijg je niet zomaat, daar moet je voor werken..... Ik zelf ben nu op weg richting Regensburg en heb zowar wifi op een camping. Mischien ben jij ondertussen wel in het huisje te Varzy? Geniet er lekker van! -
09 Juli 2013 - 18:58
Loes:
Hoi Yvonne
Heb je even niet kunnen volgen en reageren, vanwege computerproblemen, maar nu opgelost, dus ben weer van de partij.
Het lijkt wel een boek wat je aan het schrijven bent.... je laatste verhaal over Creysse vond ik ontroerend. Lijkt me heel bijzonder om na zo`n 45 jaar een huisje te herkennen waar je destijds met je ouders een keer op vakantie bent geweest. Speciaal hoor dat het allemaal nog hetzelfde er uit zag, alsof de tijd is stil blijven staan, nou ja aan de buitenkant in ieder geval.
Inmiddels ben je al weer de nodige km verder en misschien al weer bijna thuis??
Ik kwam nog een bekende naam tegen in je reakties, nml die van Jeanne tax, vriendin van vroeger van mij..dus jeanne mocht je dit lezen.. ja ja loes uit tilburg!
Yvonne sterkte met de laatste loodjes?? en ik lees je weer
Liefs -
16 Juli 2013 - 13:49
Nicolette Peters:
hallo yvonne, ja leuk zo onderweg vanalles bezoeken. en als je kunt zeker eens naar vézelay gaan, daar heb ik trouwens jouw compostella schelp gefotografeerd. ze wijzen je de weg naar de basiliek van vezelay. het zoueen mooieafsluiting zijnvan je compostellareis, alhoewel ze dan nog niet ten einde is.
Het is vooral bekend als bedevaartsoord en om zijn abdijkerk, de basiliek van Vézelay, een bouwwerk uit de 11e eeuw.
De abdijkerk werd een begeerde laatste pleister- en verzamelplaats vooraleer de lange tocht naar Santiago de Compostela aan te vatten. (wikipedia)
en wat leuk die foto's van marius. hadden jullie samen afgesproken ?
wat je toch al niet allemaal meemaakt op zo'n tocht, het ene wonder na het andere !!
ja, daar moet je voor naar compostella.
nog veel avonturen en ik wacht zeker op je boek dat waarschijnlijk rond de kerst wordt uitgegeven,
groeten nicolette -
16 Juli 2013 - 22:26
Marnie:
hoi Yvonne,
ik geniet echt met je mee. Je schrijft ook zo leuk! En ik zou dolgraag dezelfde tocht fietsen. Dus ik hoop echt dat ik bij terugkeer een keertje bij de Verkade op de koffie kan met je, om wat ervaringen/tips/goede boekjes/ navi op de smartphone? etc te delen.
Zettumop kanjer, al > 4000 kilometer, da's niet nix!
groet Marnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
