Richting Spanje

Het weer is prachtig, de route steeds mooier.
Alhoewel ik nu toch wel een keer verdwaald ben, nou ja, verkeerd gereden.
De GPS deed het niet goed, dacht ik....Achteraf bleek dat ik het zelf niet goed deed.
Ik heb weer zo van alles meegemaakt. Onder andere een nachtje in een psychiatrisch ziekenhuis doorgebracht.
Geen zorgen, het gaat goed met me hoor! Het was alleen maar een overnachting, een dak boven mijn hoofd. De mogelijkheid wordt geboden door deze instelling voor pelgrims.
Je krijgt een cel, echt heel sober. Ziekenhuisbed, zo'n ouderwetse, stenen vloer, kale witte muren, tafel en stoel. Een bel, voor het geval er 's nachts iets is.
En zelfs een pakketje waar wat thee, koffie en wat snacks in zitten. Geweldig dat ze dit doen!
Ik zat er nog maar net of er kwam al een man vragen of ik een sigaretje had, of een euro dan. Kwam me erg bekend voor....

Na Cadillac ben ik naar Moustey gefietst, een klein plaatsje waar ik Sjan en Jan zou ontmoeten. Dat hadden we zo via sms afgesproken. Hoe deden we dat toch jaren geleden?
Ik had er zo naar uitgekeken en de ontmoeting was erg leuk!
Ik vond het zo fijn om ze weer te zien, gewoon weer praten met bekenden.
Ze hadden een prachtig plekje uitgezocht waar we konden overnachten en het weer was heerlijk die dag.
We hebben een leuke middag en avond gehad samen.
De volgende dag is Jan vertrokken en zijn Sjan en ik op de fiets gestapt.
De eerste dag was wat saai, niet vanwege Sjan hoor, die is hardstikke gezellig! Maar Les Landes is een weinig afwisselend stuk. Lange rechte wegen, weinig stijgen en dalen en saaie naaldbossen. Regen en wind tegen, maar wij lieten ons daardoor niet van de wijs brengen en behielden ons goede humeur.
's Avonds kwamen we aan een prachtige gîte, mooie omgeving, leek wel een soort landgoed met een aantal huizen erop. Het weer werd ook beter, zoals wel vaker 's avonds.
De volgende dag hadden we nog een klein saai stukje Les Landes waarna het landschap weer veel gevarieerder werd. Een verademing om al het groen te zien. Wel weer wat regen die dag, maar ja, het wordt niet voor niks allemaal zo groen.
Ook wat ergernis gehad in de supermarkt. Ik had best zin om even wat boodschappen te doen. Als ik alleen ben vind ik dat vaak wat lastig. Kan ik mijn fiets daar wel laten, is het veilig.
Nu bleef Sjan bij de fietsen, ik dacht even gezellig te gaan shoppen. Al gauw was ik het zat in die mega supermarkt. Veels te groot en veels te veel producten. Voordat ik erg in had zat ik tussen de tuinmeubelen waar ik op dat moment echt geen belangstelling voor had.
Het ergste kwam nog toen ik eenmaal aan de kassa stond. Een volautomatische kassa waar geen caissière aan te pas komt. Je moet zelf je producten wegen, scannen en automatisch afrekenen.
Ik kwam er niet uit, als een provinciaaltje stond ik daar te stuntelen, ik kreeg het er warm van! Er zat wel een vrouw die toezicht hield, ze had me met een paar producten geholpen maar vond schijnbaar dat ik het zelf maar moest leren. Ik vroeg haar weer om hulp waarop ze heel geïrriteerd reageerde. "Ahh, non non madame" zei ze op een gegeven moment, verwijtend met haar vinger zwaaiend.
" Madame, je ne comprend pas et je ne parle pas beaucoup de francais" probeerde ik nog, maar ze leek weinig begrip te tonen. Uiteindelijk is alles gelukt, toen groette ze me quasi vriendelijk. Ik ook niet te flauw: "Au revoir Madame et merci beaucoup". Eigenlijk had ik er nog aan toe willen voegen: "et vous êtes tres gentil".
De volgende keer geen grote supermarkt meer voor mij. Dan liever zo'n kleine epicerie waar ze misschien wat minder keus hebben maar waar het een stuk overzichtelijker is.

Die avond kwamen we in een plaatsje waarvan me de naam even ontschoten is. Weer in een gîte en deze was wel heel bijzonder. Het leek wel een hippiehuis. Veel kleden uit India en wierook. Twee mannen runden dit, ze koken ook voor de pelgrims en het is gratis. Wel kan je iets doneren. Dat hebben wij dan ook gedaan, met plezier want ze hadden wel zo lekker gekookt!
Het was een particulier initiatief, ze hadden zelf ook eens de Camino gelopen en zo wilden ze het gevoel een beetje vasthouden.
Ik vond het wel heel bijzonder dat ze dit deden zonder enig winstbejag. Leuke jongens!

10-05-13: Olé!!
Ja hoor we zitten in Spanje! Vandaag de Pyreneeën overgegaan via de Col de Somport. Flink geklommen. Vanaf zo'n 400 meter naar 1600 meter over zo'n 30 kilometer.Hard werken, maar gewoon gestaag doorgaan. Fiets in het lichtste verzet en dan bijna stapvoets naar boven. Regelmatig rustpauzes maar het heeft ons wel een aantal uren gekost om boven te komen.Het viel me uiteindelijk toch niet echt tegen. Het weer was ook perfect. We hebben bijna iedere dag wel wat regen, maar vandaag was het prachtig zonnig.
Wel was ik blij dat Sjan erbij was en dat ik niet alleen was. Lijkt me niet zo goed voor het moreel. Sjan heeft dezelfde pas al eens eerder gefietst dus zij wist nog wel een beetje wat we konden verwachten. We zijn redelijk goed aan elkaar gewaagd, ons tempo ligt niet zo gek ver uit elkaar.
Daarna gingen we in volle vaart naar beneden, richting Jaca. Echt in een moordtempo naar beneden! Af en toe met een snelheid van meer dan 50 km per uur. Dat was echt een cadeautje na zo'n zware dag.
Jaca, (spreek uit Gakka) is een leuke stad waar we in een prettig hotel zitten.
Gisternacht hadden we geen leuke gîte, vies en ongezellig dus we hadden wel behoefte aan wat meer comfort.
We zitten goed op schema, het streven is om over twee weken in Santiago aan te komen. Ik denk wel dat dat gaat lukken.
Yvonne