Hoe sterk is de eenzame fietser....

In mijn vorige verhaaltje schreef ik dat de eerste twee dagen van de terugreis mij erg meevielen.
Onmiddellijk heb ik dit de dag daarna moeten bezuren! Wat een bergen, wat een klimmen. Zo erg dat ik me de vierde dag afvroeg of ik het nog wel leuk vind. Wil ik dit wel? Kan ik dit wel?
Daarna heb ik het hele weekend in een dip gezeten. Ik ben drie nachten in San Antolin gebleven, een klein plaatsje, erg mooi maar niks te beleven. Een prettig hotel met een hele lieve eigenaresse. Zo'n plek waar je best even in een dip wil zitten.
Ik heb op mijn Ipad de laatste aflevering van het seizoen van DWDD bekeken, de inhuldiging van onze nieuwe koning (ja, ik loop achter), een paar oude afleveringen van Toren C, de beste sing a song writer en nog wat meer dingen waar ik zo bij uitkwam.
En de route uitgebreid bestudeerd. Af en toe schoten me spontaan de tranen in de ogen als ik het hoogteprofiel bekeek in het boekje.
Eigenlijk wil ik het niet weten, (dat zei ik altijd tegen Sjan als ze me weer een klimmetje beloofde). Maar ja, als je alleen fietst moet je toch een beetje voorbereid zijn.
Maar dit zijn potverdikkie serieuze bergetappes hier!
Klimmen van 10 tot 12 procent. Goed voor geoefende wielrenners!
Niks voor bijna bejaarde vrouwen van seisenta años...seisenta y uno, bijna....
Uiteindelijk heb ik me op maandagmorgen weer bij elkaar geraapt.
Eenmaal op de fiets voelde ik me weer heel gelukkig!
Ik heb de route nu in hapklare brokken verdeeld! Niet teveel, zo heb ik gisteren maar 40 kilometer gedaan, vandaag 35. Sommige klimmen lukt het me niet om op de fiets te blijven, dus dan maar lopen, kost meer tijd!
Volgens het routeboekje heb ik nu het zwaarste stuk gehad.
De route is trouwens fantastisch mooi. Dat is ook wel weer een voordeel van lopen, je hebt meer tijd om om je heen te kijken. Prachtige vergezichten, mooie bergen en kleine dorpjes die tegen de berghellingen geplakt lijken.
Huizen met leistenen daken die typisch voor deze streek schijnen te zijn.
Vandaag kwam ik nog twee Nederlanders tegen op de fiets. Ik zag al van verre dat het landgenoten waren.
Ze fietsten wel een stuk makkelijker dan ik, sterker nog, zij zaten zonder noemenswaardig te zweten nog op de fiets terwijl ik diezelfde klim te voet had gedaan. Wat overigens ook behoorlijk zwaar is.
De eerste fietsers sinds dagen....misschien wel een week.
Meteen maar even samen koffie gedronken samen.
Nu in Villablino waar ik eigenlijk meteen wel weer weg wilde toen ik hier binnen kwam. Een ongezellige lelijke stad.
Uiteindelijk wel een leuk hotel gevonden waar ik me geïnstalleerd heb.
En dan valt het toch wel mee. Lekker terrasje, biertje, zonnetje, dat maakt een hoop goed. Op het moment dat ik hier aankwam was het siësta, zo'n stad ziet er dan wat doods uit. Het is van oorsprong een mijnwerkersstadje. Het lijkt ook of er overal een waas van steenkool overheen ligt en de mensen stralen iets armoedigs uit.
Vrouwen in trainingsbroeken en trevira jurkjes. Mannen met verweerde gezichten en dikke buiken.
Ik heb aantrekkelijker plekken gezien in Spanje.
Zoals het plaatsje waar ik afgelopen nacht ben geweest. Heel klein, veel groen, smalle straatjes. En een prachtig sfeervol hotel voor relatief weinig geld. Waar ik dus de enige gast was.
Ben hier ook even naar de fietsenmaker geweest. Tevens autogarage.
De man die mijn remmen bijgesteld heeft zag grijs van de smeer, (of van de steenkool?), hij zag er echt niet uit maar was wel vreselijk aardig waardoor hij iets vertederends kreeg. En hij heeft de remmen prima gemaakt, een remkabel vervangen. De remmen zijn wel belangrijk met al die afdalingen hier. Kosten 3 euro!
05-06-13
Vandaag weer eens een behoorlijke afstand gemaakt. 70 kilometer. Er zat wel weer een flinke klim in maar het was daar zo waanzinnig mooi dat het me toch redelijk goed afging.
Het was een stijging tot 1500 meter, vanaf zo'n 1100 meter. Aan het einde van de klim ging je door een tunneltje en toen ik daar uitkwam heb ik ademloos staan te kijken naar het landschap. Groen, weids, bergen met sneeuw, een rivier! Prachtig! De afdaling heb ik langzaam gedaan.
Om meer te genieten en ook omdat de weg wat hobbels vertoonde. Dit is zo mooi!
Nu zit ik in Villamanin, in de jeugdherberg. Ik was de enige tot nu toe maar net zijn er een paar fietsers bijgekomen. Ik zit nu even in het café aan de overkant van mijn welverdiende biertje te genieten. En gebruik te maken van het internet.
Allemaal bedankt voor het duimen en de kaarsjes! Het heeft geholpen, het weer is prachtig! Maar please, ga er nog even mee door want er is regen voorspeld!
Duim ik ook voor jullie!
Yvonne