Chiang Rai
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg yvonne
07 December 2010 | Thailand, Chiang Rai
Van Chiang Dao ben ik naar Fang gefietst, zo'n 85 kilometer. Het was een lange rit met veel klimmetjes erin. De mede-eenzame-fietser had me al vroeg in de ochtend ingehaald en ik heb hem niet meer teruggezien. Zijn tempo ligt kennelijk iets hoger dan het mijne.
Ik was blij dat ik in Fang aankwam al leek het op het eerste gezicht geen erg inspirerende stad. Wel een fijn hotel, dat maakte veel goed. Ik heb eindeloos onder de warme douche gestaan. Twee keer zelfs!
De volgende ochtend, deze keer niet in alle vroegte want ik had maar 30 kilometer op het programma staan, ben ik op mijn dooie gemak naar Tha Ton gefietst waar ik rond 12.30u aankwam.
Nog genoeg tijd om naar de Wat Tha Ton te lopen. Negen verschillende plateaus en op ieder een Buddha beeld of een tempel. Drie kilometer klimmen....au au, alsof mijn kuiten al niet genoeg te verduren hebben gehad!
Onderweg kwam ik een monnik tegen die een praatje begon. De gebruikelijke vragen zoals: "Where you from?" en "How long in Thailand?" Toen we ieder onze weg weer vervolgden zei hij tot mijn verbazing: "Houdoe".
's Avonds heb ik me laten verwennen met een Thaise massage. Ik ben een uur lang uit elkaar getrokken, dubbelgevouwen, plat geduwd, geknepen en gekneed, verdraaid en weer rechtgezet. Dit alles door een Thaise dame met harde handen, ze leek wel een beetje op Tippi Wan, maar dan minder vals!
Naderhand voelde ik me heerlijk ontspannen.
De volgende dag van Thaton naar Chiang Rai gefietst. De eerste 20 kilometer verliepen heerlijk. lekker glooiend landschap. Tijdens de afdalingen kon ik genoeg snelheid maken om bergop met gemak te doen. Maar op een gegeven moment werd het zo steil (met ee-ie, ik weet het nu!)dat ik het alleen nog maar lopend aankon. Nou, ik zal jullie vertellen, een zware fiets tegen de helling opduwen is misschien wel zwaarder dan fietsen. Maar ja, ik had geen andere keus, ik fietste zo langzaam dat ik bijna stilstond. Ik kreeg wel regelmatig opgestoken duimen van automobilisten en buspassagiers die mij passeerden of tegemoet kwamen, dat gaf me wel weer moed.
Maar, what goes up must come down. Eindelijk kwam daar die afdaling. En wat voor een! Kilometers lang! Joelend en gillend als een kind op de kermis in de achtbaan ging ik in een moordtempo naar beneden. Had ik kort daarvoor nog bijna de tranen in mijn ogen van vermoeidheid en machteloosheid, nu had ik ze van puur plezier! Heerlijk! Maximum snelheid: 58.9!!
Toch ook wel zonde eigenlijk bedacht ik me naderhand. Al die energie die het kost om naar boven te komen om vervolgens weer in no-time op dezelfde hoogte uit te komen.
Wat dat betreft is het in Nederland wel wat praktischer. Maar ook wel weer wat saaier.
Mijn plan was om in Mea Chan te overnachten. Maar uiteindelijk ben ik toch maar naar Chiang Rai gefietst. Het lijkt wat onlogisch om dat het weer een stuk naar het zuiden ligt, maar wat ik gehoord en gelezen had leek het me een leuke stad. De weg er naartoe was in ieder geval vlak, wel langs een drukke autoweg, dus niet echt leuk fietsen.
Eenmaal in de stad kon ik het hotel wat ik op het oog had maar niet vinden. Ik had al heel wat mensen aangesproken en hoe bereidwillig dat ze ook zijn, er zijn er maar weinig die een beetje redelijk Engels praten. Mijn irritatie was tot een maximum gestegen, ik was ook zo moe. Uiteindelijk zijn twee meisjes mij in de auto voorgereden. Ik was ze erg dankbaar.
Ondanks het drukke verkeer vind ik het hier heel plezierig! Gisteravond kwam ik bij toeval op de night market uit. Erg leuk, veel kooplui, muziek en vooral veel eten! Allerlei stalletjes met de heerlijkst uitziende gerechten! Overigens ook wat mindere zoals de gebruikelijke kevers, sprinkhanen en rupsen. Daar waag ik me dus niet aan.
Gisteravond had ik helaas al gegeten, maar vanavond ga ik van ieder stalletje iets eten. Dat wordt nog hard en veel fietsen om het er weer allemaal af te krijgen.
Ik denk erover om nog een nachtje langer te blijven, lekker relaxen en bedenken wat mijn volgende doel wordt.
Verder vraag ik me af waar al die wereldfietsers zijn die in Azie fietsen. Buiten die ene kom ik ze niet tegen. Zowiezo kom ik niet zo heel veel mensen tegen waar het mee klikt. Gelukkig heb ik mijn fiets nog, daar praat ik af en toe tegen.
Nou mensen, tot het volgende verslag.
Yvonne
Ik was blij dat ik in Fang aankwam al leek het op het eerste gezicht geen erg inspirerende stad. Wel een fijn hotel, dat maakte veel goed. Ik heb eindeloos onder de warme douche gestaan. Twee keer zelfs!
De volgende ochtend, deze keer niet in alle vroegte want ik had maar 30 kilometer op het programma staan, ben ik op mijn dooie gemak naar Tha Ton gefietst waar ik rond 12.30u aankwam.
Nog genoeg tijd om naar de Wat Tha Ton te lopen. Negen verschillende plateaus en op ieder een Buddha beeld of een tempel. Drie kilometer klimmen....au au, alsof mijn kuiten al niet genoeg te verduren hebben gehad!
Onderweg kwam ik een monnik tegen die een praatje begon. De gebruikelijke vragen zoals: "Where you from?" en "How long in Thailand?" Toen we ieder onze weg weer vervolgden zei hij tot mijn verbazing: "Houdoe".
's Avonds heb ik me laten verwennen met een Thaise massage. Ik ben een uur lang uit elkaar getrokken, dubbelgevouwen, plat geduwd, geknepen en gekneed, verdraaid en weer rechtgezet. Dit alles door een Thaise dame met harde handen, ze leek wel een beetje op Tippi Wan, maar dan minder vals!
Naderhand voelde ik me heerlijk ontspannen.
De volgende dag van Thaton naar Chiang Rai gefietst. De eerste 20 kilometer verliepen heerlijk. lekker glooiend landschap. Tijdens de afdalingen kon ik genoeg snelheid maken om bergop met gemak te doen. Maar op een gegeven moment werd het zo steil (met ee-ie, ik weet het nu!)dat ik het alleen nog maar lopend aankon. Nou, ik zal jullie vertellen, een zware fiets tegen de helling opduwen is misschien wel zwaarder dan fietsen. Maar ja, ik had geen andere keus, ik fietste zo langzaam dat ik bijna stilstond. Ik kreeg wel regelmatig opgestoken duimen van automobilisten en buspassagiers die mij passeerden of tegemoet kwamen, dat gaf me wel weer moed.
Maar, what goes up must come down. Eindelijk kwam daar die afdaling. En wat voor een! Kilometers lang! Joelend en gillend als een kind op de kermis in de achtbaan ging ik in een moordtempo naar beneden. Had ik kort daarvoor nog bijna de tranen in mijn ogen van vermoeidheid en machteloosheid, nu had ik ze van puur plezier! Heerlijk! Maximum snelheid: 58.9!!
Toch ook wel zonde eigenlijk bedacht ik me naderhand. Al die energie die het kost om naar boven te komen om vervolgens weer in no-time op dezelfde hoogte uit te komen.
Wat dat betreft is het in Nederland wel wat praktischer. Maar ook wel weer wat saaier.
Mijn plan was om in Mea Chan te overnachten. Maar uiteindelijk ben ik toch maar naar Chiang Rai gefietst. Het lijkt wat onlogisch om dat het weer een stuk naar het zuiden ligt, maar wat ik gehoord en gelezen had leek het me een leuke stad. De weg er naartoe was in ieder geval vlak, wel langs een drukke autoweg, dus niet echt leuk fietsen.
Eenmaal in de stad kon ik het hotel wat ik op het oog had maar niet vinden. Ik had al heel wat mensen aangesproken en hoe bereidwillig dat ze ook zijn, er zijn er maar weinig die een beetje redelijk Engels praten. Mijn irritatie was tot een maximum gestegen, ik was ook zo moe. Uiteindelijk zijn twee meisjes mij in de auto voorgereden. Ik was ze erg dankbaar.
Ondanks het drukke verkeer vind ik het hier heel plezierig! Gisteravond kwam ik bij toeval op de night market uit. Erg leuk, veel kooplui, muziek en vooral veel eten! Allerlei stalletjes met de heerlijkst uitziende gerechten! Overigens ook wat mindere zoals de gebruikelijke kevers, sprinkhanen en rupsen. Daar waag ik me dus niet aan.
Gisteravond had ik helaas al gegeten, maar vanavond ga ik van ieder stalletje iets eten. Dat wordt nog hard en veel fietsen om het er weer allemaal af te krijgen.
Ik denk erover om nog een nachtje langer te blijven, lekker relaxen en bedenken wat mijn volgende doel wordt.
Verder vraag ik me af waar al die wereldfietsers zijn die in Azie fietsen. Buiten die ene kom ik ze niet tegen. Zowiezo kom ik niet zo heel veel mensen tegen waar het mee klikt. Gelukkig heb ik mijn fiets nog, daar praat ik af en toe tegen.
Nou mensen, tot het volgende verslag.
Yvonne
-
07 December 2010 - 11:19
Francis:
wat leuk om jou zo te volgen en de foto,s te zien. bedankt.
Het water loopt me in de mond als ik aan dat heerlijke thaise eten denk.
hier is het winterachtig. Ik ga er wel elke dag uit om boodschapen te doen, al schuifelend en
doe er wel een uur over. Uitje van de dag.
Gips gaat er vrijdag af..
tot de volgende keer.
-
07 December 2010 - 11:19
Loesje:
Loesje
6 Minuten geleden
Ha die Yvon
Jeetje wat een avontuur en wat vind ik het knap van je dat je dit allemaal durft en doet!
Het lijkt me trouwens heel mooi en relaxed daar. Krijg steeds meer zin of effetjes over te komen, want hier is het niet normaal grijs wit, koud en mistig, geen bal aan!
Wat een grappig verhaal van die monnik die houdoe zei. Misschien een brabander geweest in een vorig leven??
Wel jammer dat je weinig aanspraak hebt, goed idee om tegen je fiets te praten, hoef je ook niet moeilijk te doen met de taal, gewoon lekker op zijn Yvons praten haha. Die leuke mensen kom je nog wel tegen, tenslotte is je avontuur nog maar net begonnen.
He vrouwke geniet met volle teugen en take care!
Liefs Loes
-
07 December 2010 - 11:36
Josie:
Een monnik tegenkomen die houdoe zegt en dat helemaal in den vreemden, heerlijk om te lezen, niet te veel met je fiets praten, je weet maar nooit wanneer ie terug gaat praten. En je reis is nog maar pas begonnen, je komt vast nog allerlei interessante mensen tegen.
Veel plezier, ik vind je erg dapper,
Josie. -
07 December 2010 - 13:37
Maria:
Hee lieve Yvonne!!
Super hoor! Als ik je verhaal lees en je foto's bekijk krijg ik zin (om uiteraard achter op jouw fiets) mee te fietsen! Die afvalcontainer (kan die ook mee achter op jouw fiets?) lijkt me wel een handig dingetje voor de erwtensoep hier. Koud en sneeuw hier in Nederland.
Zo'n Tippi Wan lijkt me ook niet verkeerd voor een massage...
Nou Yvonne, geniet ervan,he?
Veel liefs, Cheryl -
07 December 2010 - 15:13
Anneke En Henk:
Ziet er allemaal mooi uit, goed te lezen dat je het fijn hebt, ja af en toe wat zwaar, maar daar kom je sterker uit lezen we overal. Yvonne kijk wel goed uit bij het afdalen, en hou de banden op de weg. Genieten in een vakantie is ook belangrijk doe kal aan houdo. -
07 December 2010 - 16:04
Greetje:
Hoi lieve Yvonne,
wat schrijf je toch weer geweldig, erg leuk als er weer een berichtje binnen komt.
Wat ben je toch dapper en wat knap dat je dit allemaal doet. Respect!!!
Pas goed op met afdalen, niet te hard en zet hem op met klimmen.
Liefs,
Greetje -
07 December 2010 - 16:27
Monique:
Hey Yvonne,
Leuk verhaal en mooie foto's hoor!
Een monnik die "houdoe" zegt, het moet toch niet gekker worden :)
Ik hoop dat je nog wat leuke en gezellige mede-bikkels tegenkomt op de fiets, tegen het stalen ros ben je op een gegeven moment toch ook uitgepraat!
Of een leuke Thai; die past misschien nog wel achterop!
Veel plezier, tot je volgende verslag maar weer!
Gr Monique -
07 December 2010 - 16:48
Jack:
Ha Yvonne
Wat schrijf je leuk met zoveel humor! Mooi om ook je foto's te zien. Fijn dat het je goed gaat.
Groet, Jack
-
07 December 2010 - 20:22
Hera:
Hoi Yvonne,
heel erg leuk om zo te lezen hoe je daar aan het fietsen bent.
En erg herkenbaar natuurlijk! Ik ben toen vanaf Tha Ton recht naar het zuiden de bergen ingefietst... ONDOENLIJK.. niet proberen dus... om dagen later in Chiang Rai aan te komen :).
Leuk om zo mee te kunnen genieten van jouw reis!!
Succes!
Oh.. de andere wereldfietsers zitten allemaal meer in het zuiden en in Laos en Cambodja misschien.... Ik ben de meeste in Laos tegen gekomen geloof ik. Hoop dat je je niet te alleen voelt.. en anders is er vast contact met backpackers te vinden.
Groetjes, Hera -
07 December 2010 - 21:48
Marnie:
zettum op Yvonne, wat leuk en herkenbaar! Hopelijk ga je ook van bergie op genieten! Gewoon de tijd nemen.....
en wat leuk, we herjkennen de eignaar van het hotel in Bangkok bij het station! En Tha Ton dorp en de boeddha's daar.
PS: misschien is het in het voorjaar drukker, wij kwamen alleen maar fietsers tegen bijna....
nou je, dat zal in Laos zeker ook het geval zijn!
veel plezier, leuk om je verslag te lezen
groet Marnie -
08 December 2010 - 19:53
Nellie:
Ha Yvonne,
Wat een prachtige verhalen en wat een mooie foto's. Wat een geweldig avontuur.
Doe wel voorzichtig, hè? De snelheid waarmee je daalt is niet niks.
Geniet van al het moois. Blijf voorlopig maar daar, het is hier hartstikke koud.
-
08 December 2010 - 21:17
Joris:
Heej Yvonne!
Wat een mooie foto's zeg, en leuk je verslagen te lezen! Lijkt me inderdaad pittig om die bergen daar op te komen, toch heel wat anders dan Den Bosch-Venlo...
Veel fietsplezier nog en ik blijf je volgen, via je site wel te verstaan :-)
Groetjes Joris
-
09 December 2010 - 19:27
Renate:
Sawadi,
Volgens mij heb jij het echt heelijk naar je zin. Leuk om je verhalen te lezen en foto's te zien. Krijg ook weer helemaal de kriebels om op vakantie te gaan (vooral met dat koude weer hier)..
Wij werken gewoon hard door.
Veel plezier met de afdalingen en succes met de berg-opjes. Groetjes Renate -
11 December 2010 - 04:01
Jolanda:
Ha Yvonne, wat een prachtige verhalen! En wat zal het zwaar zijn geweest, die bergetappes aan het begin. Maar het landschap en de cultuur makenwaarschijnlijk veel goed. Het is duidelijk dat je geniet. Je schrijft boeiend en leuk. Jammer overigens dat ik niet op de maillist sta. Heb je verslagen nu via Francis gekregen. Wil je ook wel graag volgen. Misschien kun je me alsnog toevoegen. Weet niet precies hoe dat werkt.
Zet 'm op joh. Heb heel veel bewondering voor je. Je doet het toch maar weer. Ga nu proberen of ik ook de foto's kan vinden van het inpakken van de fiets. Blij dat daarmee alles ook goed is gegaan en dat je fiets en jij heel aangekomen zijn. Lieve groet, Jolanda -
11 December 2010 - 04:12
Jolanda:
O, was ff een beetje de weg kwijt op de site. Heb dus in omgekeerde volgorde op je berichtjes gereageerd. Zie dat mijn mailadres wel was aangemeld, maar ik krijg ze niet binnen. Vreemd, was vorige keer ook, weet je nog. Heb nu zelf een ander mailadres toegevoegd, dus dan zal het wel lukken. Nogmaals: heel veel fietsplezier. Geniet ervan en wees een beetje voorzichtig. -
11 December 2010 - 20:51
Lidwien:
Yvonne,hier even een bericht van vriendin Lidwien.Anders denk je misschien dat de liefde over is en niks is minder waar.Vandaag zijn wij terug gekomen van Gran Canaria(17.45) en ik kan natuurlijk niet met goed fatsoen naar bed voor ik je gemaild heb en je weet hoe graag ik mail.Bij jouw interssante reis valtG.C.natuurlijk helemaal in het niet.Wij zijn lui geweest en hebben zelfs niet gefietst.Ze rijden daar als gekken en zijn niet geinteresseerd in fietsers,weet ik van de vorige keer.We landden op vliegveld Eindhoven en ik was blij weer lekker in decembernederland te lopen:donker en winderig zoals het hoort.Theo heeft de kachel lekker opgestookt en zo zitten Jut en Jul er bij.Ik mail je de volgende keer apart.Als jij nou blijft fietsen,blijf ik je mailen.Agesproken?
Veel groeten van Lidwien en ook van Theo. -
13 December 2010 - 18:25
Marietje :
wat een moed om met zo"n snelheid naar beneden te gaan, zelf ga ik liever klimmen dan dalen zou met dicht geknepen remmen naar beneden gaan. Mooi om je zo te kunnen volgen. we genieten van de mooie foto"s. Tot het volgende verslag groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
