Ho Chi Minh City oftewel Saigon
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg yvonne
15 Maart 2007 | Vietnam, Hanoi
Had ik gisteren toch al een heel bericht geschreven, druk ik op:"plaats bericht"....alles weg! Computers!! Ik had geen zin meer om weer helemaal opnieuw te beginnen dus vandaag maar weer in de herkansing.
Ik ben dus eergisteren in Vietnam, in Ho Chi Minh City oftewel Saigon aangekomen na een busreis van ongeveer 6 uur vanuit Cambodja.
Een grote stad, zo'n 16 miljoen inwoners. Erg druk, het verkeer is hier zo mogelijk nog chaotischer dan in Cambodja. Brommers, scooters, motoren, fietsen, auto's en van dat alles veel, heel veel. Het oversteken van een straat hier is een ernstige aangelegenheid dat enig lef vereist. Wachten op groen stoplicht(zo er al stoplichten zijn) is zinloos. Niemand trekt zich er iets van aan. Wachten tot de weg vrij is, is ook geen optie want dat gebeurt gewoon niet. De enige mogelijkheid is de volgende: alle moed verzamelen, wachten op een "gaatje", diep inademen en beginnen te lopen. Ondertussen goed naar links en rechts kijken en het verkeer zoveel mogelijk ontwijken. En hopen dat ze jou ontwijken! En vooral duimen dat het goed afloopt! Tot nu toe heb ik nog steeds geluk gehad.
Het is altijd even wennen in zo'n grote stad. Daarom heb ik gisteren een georganiseerde stadstour gemaakt. Een goede manier om snel de belangrijkste plekken van een stad te zien. Het meest indrukwekkende vond ik het oorlogsmuseum.
Vandaag ben ik naar de ondergrondse tunnel van Cu Chi geweest. Deze tunnel ontstond in de Eerste Indochinese Oorlog. De guerillastrijders opereerden vandaaruit tegen de Franse troepen. In de Tweede Indochinese Oorlog werd de tunnel vergroot tot een 200 km. lang tunnelstelsel dat een aantal verdiepingen had en tot 10 meter onder de grond lag.
Er waren een wapenmagazijn, veldhospitalen, werk-en recreatieruimtes, keukens en bronnen voor drinkwater onder de grond. De Amerikanen ontdekten de verzetsbasis in 1966. De smalle tunnels waren echter alleen voor de tengere Vietnamezen toegankelijk. De Amerikanen stuurden er Filippijnse soldaten op af en naderhand nog eens 300 Duitse herders.
Tegenwoordig hebben ze een gedeelte van de tunnel verbreed zodat het toegankelijk is voor toeristen. Maar nog zijn de gangen erg smal. Zo smal dat ik een acute aanval van claustrofobie kreeg toen ik er nog maar een paar meter inzat en ik meteen weer achterwaarts terug moest. Ongelooflijk dat mensen daar echt geleefd hebben.
Overigens had ik dit uitstapje best kunnen missen, vond het de relatief lange reis eigenlijk niet echt waard. Bovendien hadden we een ontzettend irritante gids die slecht te verstaan was , maar wat ik verstond ging bijna alleen over zichzelf. En als hij eenmaal over de oorlog begon- hij was veteraan- kreeg hij ronduit iets engs. Samen met een Engels meisje heb ik me lopen ergeren aan die man. Dat was dan weer wel leuk, ergernissen delen! We waren al een plan aan het beramen hoe we hem kwijt konden raken in de tunnel!
Eigenlijk stond de Mekong Delta nog op mijn programma. Aanrader van Susan, maar ik denk dat ik dit oversla. Tijdgebrek! Ik ga langzaamaan maar eens wat noordelijker, tevens in de hoop dat ik wat rustiger plekken tegen kom.
Ik hou jullie op de hoogte.
Ik heb inmiddels al wat meer foto's hier geplaatst, nog niet van Vietnam, maar dat ga ik nu even proberen.
Yvonne
Ik ben dus eergisteren in Vietnam, in Ho Chi Minh City oftewel Saigon aangekomen na een busreis van ongeveer 6 uur vanuit Cambodja.
Een grote stad, zo'n 16 miljoen inwoners. Erg druk, het verkeer is hier zo mogelijk nog chaotischer dan in Cambodja. Brommers, scooters, motoren, fietsen, auto's en van dat alles veel, heel veel. Het oversteken van een straat hier is een ernstige aangelegenheid dat enig lef vereist. Wachten op groen stoplicht(zo er al stoplichten zijn) is zinloos. Niemand trekt zich er iets van aan. Wachten tot de weg vrij is, is ook geen optie want dat gebeurt gewoon niet. De enige mogelijkheid is de volgende: alle moed verzamelen, wachten op een "gaatje", diep inademen en beginnen te lopen. Ondertussen goed naar links en rechts kijken en het verkeer zoveel mogelijk ontwijken. En hopen dat ze jou ontwijken! En vooral duimen dat het goed afloopt! Tot nu toe heb ik nog steeds geluk gehad.
Het is altijd even wennen in zo'n grote stad. Daarom heb ik gisteren een georganiseerde stadstour gemaakt. Een goede manier om snel de belangrijkste plekken van een stad te zien. Het meest indrukwekkende vond ik het oorlogsmuseum.
Vandaag ben ik naar de ondergrondse tunnel van Cu Chi geweest. Deze tunnel ontstond in de Eerste Indochinese Oorlog. De guerillastrijders opereerden vandaaruit tegen de Franse troepen. In de Tweede Indochinese Oorlog werd de tunnel vergroot tot een 200 km. lang tunnelstelsel dat een aantal verdiepingen had en tot 10 meter onder de grond lag.
Er waren een wapenmagazijn, veldhospitalen, werk-en recreatieruimtes, keukens en bronnen voor drinkwater onder de grond. De Amerikanen ontdekten de verzetsbasis in 1966. De smalle tunnels waren echter alleen voor de tengere Vietnamezen toegankelijk. De Amerikanen stuurden er Filippijnse soldaten op af en naderhand nog eens 300 Duitse herders.
Tegenwoordig hebben ze een gedeelte van de tunnel verbreed zodat het toegankelijk is voor toeristen. Maar nog zijn de gangen erg smal. Zo smal dat ik een acute aanval van claustrofobie kreeg toen ik er nog maar een paar meter inzat en ik meteen weer achterwaarts terug moest. Ongelooflijk dat mensen daar echt geleefd hebben.
Overigens had ik dit uitstapje best kunnen missen, vond het de relatief lange reis eigenlijk niet echt waard. Bovendien hadden we een ontzettend irritante gids die slecht te verstaan was , maar wat ik verstond ging bijna alleen over zichzelf. En als hij eenmaal over de oorlog begon- hij was veteraan- kreeg hij ronduit iets engs. Samen met een Engels meisje heb ik me lopen ergeren aan die man. Dat was dan weer wel leuk, ergernissen delen! We waren al een plan aan het beramen hoe we hem kwijt konden raken in de tunnel!
Eigenlijk stond de Mekong Delta nog op mijn programma. Aanrader van Susan, maar ik denk dat ik dit oversla. Tijdgebrek! Ik ga langzaamaan maar eens wat noordelijker, tevens in de hoop dat ik wat rustiger plekken tegen kom.
Ik hou jullie op de hoogte.
Ik heb inmiddels al wat meer foto's hier geplaatst, nog niet van Vietnam, maar dat ga ik nu even proberen.
Yvonne
-
15 Maart 2007 - 10:35
Nelly:
Hallo Yvonne,
Terwijl ik het hier op mijn werk waanzinnig druk zit te hebben, zie ik voortdurend reisberichten van jou binnenkomen. Ik heb amper tijd om ze te lezen. Je bent niet bij te houden!
Ik ga nu even naar je foto's kijken.
Blijf genieten!
Nelly -
15 Maart 2007 - 11:34
Anneke&Henk:
Blijf vooral goed opletten, zo te lezen is het wel genieten.
Smalle gangen zijn smalle gangen, dan maar lekker niet erin. -
15 Maart 2007 - 17:10
Jeanne Voets:
Nou Yvon ben blij dat je uit al die drukte weg bent, wil nog wel een collega terug hebben.
Ga nu maar lekker wandelen in alle rust en genieten.
-
15 Maart 2007 - 19:41
Tom:
Meiske, meiske pas toch goed op jezelf, wat ga de toch zoeken in al die konijnenholen, of ben de daarom zoveel afgevallen. Af en toe snap ik oe echt niet, hier loopte gij toch ook niet over de A2.
Over leef ze! -
16 Maart 2007 - 11:10
Henny:
Van die gangen onder de grond dat snap ik dat je het eng vind. Wie is de mol?? -
16 Maart 2007 - 17:54
Bernadette:
Hé Yvonne, mijn internetverbinding lag er de afgelopen anderhalve week steeds uit. Nu gaat 't goed, en grijp ik de kans je berichten te lezen. Meid, wat onderneem je veel. Prachtige verhalen en evenmooie foto's!! In Thailand hadden ze ook bakken vol met gebakken insecte, ik heb ze niet geprobeerd, kon me er niet toe zetten. Jij wel, da's lef! Ik blijf je volgen, veel plezier verder, en goed naar lnks en rechts blijven kjken bij het oversteken a.u.b.!
groetjes, Bernadette -
16 Maart 2007 - 19:16
Jolanda:
Wat maak je veel mee, geweldig. Ik ben iedere week weer nieuwsgierig naar hoe het verder gaat! -
16 Maart 2007 - 20:13
Ben:
Yvonne,
Mijn pc is inmiddels 'gereinigd' zodat ik je, twee werelden zo ver uiteen, op de voet kan volgen. Bewonder je vitaliteit en dadendrang ondanks de vaak verzengende hitte. Trek noordwaarts en koester je in het hopelijk enigszins koelere Da Let. Overigens een leuke foto van je.
Vaar wel en groetjes Ben -
17 Maart 2007 - 08:45
Loes:
Het is maar goed dat jij in het Drakenjaar geboren bent met al dat geluk wat je hebt. Je bent toch wel een lefkikker hoor. Leuk hoe je zo`n straatbeeld beschrijft. Door je manier van schrijven wordt het gemakkelijker om me er iets bij voor te stellen. Chaos alom dus!
Dat je clautrofobisch wordt in die tunnel begrijp ik helemaal!!!!!
Ik zou er niet eens in durven gaan.
Mooie foto`s Yvonne, vooral wortels van die bomen vind ik geweldig.
Ik kan me voorstellen dat je na al die drukte behoefte hebt aan wat rustigers Ik lees het wel weer.
Heb het goed
Groetjes -
17 Maart 2007 - 21:38
Erica En Nelleke:
Wij zijn op het feestje van erica, want ze is jarig vandaag en we missen jou, je kunt wel leuk schrijven, dat maakt veel goed.
het is maar goed dat je zo dun bent, anders had je niet achterwaarts die tunnel uit gekund.
Ik had het niet gedaan, maar nelleke wel, je bent daar maar een keer zegt ze.
Groetjes erica en Nelleke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
