Avontuur bestaat!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg yvonne
18 Januari 2011 | Laos, Pakxe
Weer in Laos. Opnieuw moesten we een "vriendschapsbrug" over van Mukkedan naar Savannakhet. Deze keer ging het weer anders; we mochten niet fietsend de brug over, terwijl er toch een mooie strook was waar we best hadden kunen fietsen. Met de bus mocht niet dus waren we afhankelijk van de goodwill van iemand met een auto met een laadbakje. Die was snel gevonden. Joseph en Paul achterin met de fietsen, angstvallig alles vasthoudend. Ik heel comfortabel naast de chauffeur, niks in de gaten. Ik had wel een keer omgekeken en gedacht: dat gaat wel goed. Nou ja, het ging ook wel goed maar zij waren blij toen we aan de overkant waren.
Savannakhet vond ik geen leuke stad, stoffig, vervallen en druk.
Na twee dagen ben ik weer vertrokken, verder richting zuiden. Weer alleen, de boys bleven nog een dagje. Paul was ziek, luchtweginfectie met koorts. Naar de dokter en aan de anti-biotica. Inmiddels weer helemaal beter begrijp ik uit e-mails en ze zitten ook hier in Pakse waar ik net ben aangekomen.
Maar goed, richting zuiden dus.
Na al dat brave asfalt in Thailand was ik wel weer toe aan het wat ruigere werk. Daarom besloot ik om de weg langs de Mekong te volgen. Veel van de Mekong heb ik niet gezien, daarvoor was de weg er toch iets te ver vandaan.
Ruig was-t-ie wel; stoffige gravelwegen en veel bruggetjes over droge rivierbeddingen. Van die bruggen waar ik maar liever lopend over heen ga omdat ze er onbetrouwbaar uitzien. Planken met flinke kieren waar je zo met je wiel in vast kan raken. En spijkers die er half uitsteken. Die wil ik ook liever niet in mijn band!
Verder veel kuilen, gaten, losse stenen en soms zoveel hobbels dat het lijkt alsof je over een wasbord fietst. Ook een erg droog landschap met af en toe een klein dorpje of wat losse hutjes. En daar fiets ik dan, ondertussen luidkeels meezingend met de Beatles op mijn I-pod. " here comes the sun" en "the long and winding road". Wat heb ik er een lol in. En niet vergeten te zwaaien natuurlijk. En af en toe even van de fiets om een praatje te maken, of in ieder geval om het te proberen!
Omdat ik ergens verkeerd was gereden (ja hoor, het zal ook eens niet zo wezen!) heb ik veel meer gefietst dan nodig was, maar zelfs dit soort kleinigheden kan mijn plezier niet bederven. De laatste kilometers heb ik achter een tractor gefietst met een paar jongens in de achterbak. Ik proberen om ze bij te houden- zo hard gaat zo'n ding niet hoor- zij lol, ik lol. Zo schep je al stofhappend toch een band.
Na een redelijk makkelijke dag over asfalt weer een dagje " rough road". Besloten om mijn plan te wijzigen en niet meteen naar Pakse te gaan maar eerst een rondje te maken over het Bolaven plateau. Doel voor deze dag: Salavan. Bulten en stenen, maar het ergste was nog wel het stof. Niet alleen veroorzaakt door het verkeer maar ook door een stevige tegenwind. Je zou er stoflongen aan overhouden. Ik begrijp best waarom zoveel mensen hier een mondkapje dragen.
Een leuke onderbreking was een feestje waar ik toevallig bij uitkwam. Ik hoorde muziek, niet mooi maar wel heel hard!
Ter ere van wie of wat het feestje was is me niet duidelijk geworden.
Het was er een dolle boel! Ik werd bijna van de fiets afgetrokken en ik moest meedoen. Meteen bier, okee ik lust wel een slok...goed nog eentje dan. Maar dat bier zo midden op de dag dat zakt meteen in de benen en dat fietst niet meer lekker.
En jawel hoor, ik wil ook best even dansen! Jongens, ik vind het echt reuze gezellig maar ik moet nu echt gaan. Ik heb nog ruim dertig kilometer voor de boeg!
Met enige moeite heb ik me van het feestgewoel los weten te rukken en heb me weer aan het stof overgegeven.
's Avonds op de foto's zag ik pas dat de dirt road toen al zijn sporen op mijn gezicht had nagelaten! Ze hadden me wel eens mogen waarschuwen!
De volgende dag had ik maar een klein stukje te fietsen, naar de watervallen van Tad Lo. Een lekker plekje om even te relaxen.
Toen naar Paksong, het centrum van de koffieplantages. De hele dag gestaag klimmen. Ging me redelijk goed af.
In Paksong trof ik een Nederlander die er een koffiezaakje runt. Hij brandt zelf de koffie en zet een heerlijk bakje. Ik geloof dat hij wel goede zaken doet daar.
Vanmorgen voor mijn vertrek naar Pakse nog maar eens twee kopjes gedronken! Ik hoefde niet zo erg vroeg weg van mezelf. Vijftig kilometer alleen maar bergafwaarts. Heerlijk! Ik heb nauwelijks hoeven trappen, het leek wel of er een motortje op mijn fiets zat. En dan met die koffie! Ik was bijna speedy dus ik ging extra hard.
En nu zit ik dus in Pakse.
Wat ik hierna ga doen weet ik nog niet zo goed. Of nog verder zuidelijk naar de "Vierduizend eilanden". Het schijnt er mooi en heel rustig te zijn. Maar wel weer 120 kilometer zuidelijker. Ik heb ook niet zo'n zin om me te moeten haasten en misschien moet ik die eilanden maar laten voor wat ze zijn. Zou een reden zijn om weer eens terug te komen in Laos.
En ik begin langzaam ook al weer aan de terugweg te denken. Ga ik nog een stuk fietsen in Thailand of pak ik meteen de trein naar Bangkok?
Kortom, ik weet het nog niet zo goed!
Ik zal er nog eens rustig over nadenken en ik laat het jullie weten!
Groeten uit Zuid-Laos,
Yvonne
Savannakhet vond ik geen leuke stad, stoffig, vervallen en druk.
Na twee dagen ben ik weer vertrokken, verder richting zuiden. Weer alleen, de boys bleven nog een dagje. Paul was ziek, luchtweginfectie met koorts. Naar de dokter en aan de anti-biotica. Inmiddels weer helemaal beter begrijp ik uit e-mails en ze zitten ook hier in Pakse waar ik net ben aangekomen.
Maar goed, richting zuiden dus.
Na al dat brave asfalt in Thailand was ik wel weer toe aan het wat ruigere werk. Daarom besloot ik om de weg langs de Mekong te volgen. Veel van de Mekong heb ik niet gezien, daarvoor was de weg er toch iets te ver vandaan.
Ruig was-t-ie wel; stoffige gravelwegen en veel bruggetjes over droge rivierbeddingen. Van die bruggen waar ik maar liever lopend over heen ga omdat ze er onbetrouwbaar uitzien. Planken met flinke kieren waar je zo met je wiel in vast kan raken. En spijkers die er half uitsteken. Die wil ik ook liever niet in mijn band!
Verder veel kuilen, gaten, losse stenen en soms zoveel hobbels dat het lijkt alsof je over een wasbord fietst. Ook een erg droog landschap met af en toe een klein dorpje of wat losse hutjes. En daar fiets ik dan, ondertussen luidkeels meezingend met de Beatles op mijn I-pod. " here comes the sun" en "the long and winding road". Wat heb ik er een lol in. En niet vergeten te zwaaien natuurlijk. En af en toe even van de fiets om een praatje te maken, of in ieder geval om het te proberen!
Omdat ik ergens verkeerd was gereden (ja hoor, het zal ook eens niet zo wezen!) heb ik veel meer gefietst dan nodig was, maar zelfs dit soort kleinigheden kan mijn plezier niet bederven. De laatste kilometers heb ik achter een tractor gefietst met een paar jongens in de achterbak. Ik proberen om ze bij te houden- zo hard gaat zo'n ding niet hoor- zij lol, ik lol. Zo schep je al stofhappend toch een band.
Na een redelijk makkelijke dag over asfalt weer een dagje " rough road". Besloten om mijn plan te wijzigen en niet meteen naar Pakse te gaan maar eerst een rondje te maken over het Bolaven plateau. Doel voor deze dag: Salavan. Bulten en stenen, maar het ergste was nog wel het stof. Niet alleen veroorzaakt door het verkeer maar ook door een stevige tegenwind. Je zou er stoflongen aan overhouden. Ik begrijp best waarom zoveel mensen hier een mondkapje dragen.
Een leuke onderbreking was een feestje waar ik toevallig bij uitkwam. Ik hoorde muziek, niet mooi maar wel heel hard!
Ter ere van wie of wat het feestje was is me niet duidelijk geworden.
Het was er een dolle boel! Ik werd bijna van de fiets afgetrokken en ik moest meedoen. Meteen bier, okee ik lust wel een slok...goed nog eentje dan. Maar dat bier zo midden op de dag dat zakt meteen in de benen en dat fietst niet meer lekker.
En jawel hoor, ik wil ook best even dansen! Jongens, ik vind het echt reuze gezellig maar ik moet nu echt gaan. Ik heb nog ruim dertig kilometer voor de boeg!
Met enige moeite heb ik me van het feestgewoel los weten te rukken en heb me weer aan het stof overgegeven.
's Avonds op de foto's zag ik pas dat de dirt road toen al zijn sporen op mijn gezicht had nagelaten! Ze hadden me wel eens mogen waarschuwen!
De volgende dag had ik maar een klein stukje te fietsen, naar de watervallen van Tad Lo. Een lekker plekje om even te relaxen.
Toen naar Paksong, het centrum van de koffieplantages. De hele dag gestaag klimmen. Ging me redelijk goed af.
In Paksong trof ik een Nederlander die er een koffiezaakje runt. Hij brandt zelf de koffie en zet een heerlijk bakje. Ik geloof dat hij wel goede zaken doet daar.
Vanmorgen voor mijn vertrek naar Pakse nog maar eens twee kopjes gedronken! Ik hoefde niet zo erg vroeg weg van mezelf. Vijftig kilometer alleen maar bergafwaarts. Heerlijk! Ik heb nauwelijks hoeven trappen, het leek wel of er een motortje op mijn fiets zat. En dan met die koffie! Ik was bijna speedy dus ik ging extra hard.
En nu zit ik dus in Pakse.
Wat ik hierna ga doen weet ik nog niet zo goed. Of nog verder zuidelijk naar de "Vierduizend eilanden". Het schijnt er mooi en heel rustig te zijn. Maar wel weer 120 kilometer zuidelijker. Ik heb ook niet zo'n zin om me te moeten haasten en misschien moet ik die eilanden maar laten voor wat ze zijn. Zou een reden zijn om weer eens terug te komen in Laos.
En ik begin langzaam ook al weer aan de terugweg te denken. Ga ik nog een stuk fietsen in Thailand of pak ik meteen de trein naar Bangkok?
Kortom, ik weet het nog niet zo goed!
Ik zal er nog eens rustig over nadenken en ik laat het jullie weten!
Groeten uit Zuid-Laos,
Yvonne
-
18 Januari 2011 - 09:30
Anneke En Henk:
Yvonne,
Wat een inspanningen en een vreugde heb je daar, maar ook het relaxen, en rustig bedenken wat is de volgende stap, geniet ervan, voor je het weet zit je weer in Nederland.
Het is hier vooral nat zo nat dat het niet stuift.
Veel plezier nog toegewenst. -
18 Januari 2011 - 10:10
Marnie:
leuk Yvonne,
kun je ons vertellen straks hoe het in het zuiden was, voor ons onontgonnen terrrein.
Wat vliegt de tijd, als jij al weer over terugkomen begint te schrijven.
Geniet en met aftellen wachten totdat je in het vliegtuig stapt :-)
Marnie -
18 Januari 2011 - 10:42
Loesje:
Ha die Yvon
Dat avontuur bestaat wist ik al, maar zo`n avontuur als wat jij er van maakt, zullen het gros van de mensen je toch niet nadoen!!! Ge zijt n`echte held en dan gene op sokken,maar ene op ne schone fiets haha.
in ieder geval heb ik weer genoten van je verhaal en ik zie het al helemaal voor me : yvonne fietsend , zwoegend en keihard meeblerend op de fiets.
Kzou idd maar ff bezinnen of je nog naar de eilanden gaat, kan ook too much zijn en we willen jou niet helemaal in de kreukels hier terugkrijgen.
Yvon: fiets, lach, ploeg, zing en bewonder!
Liefs Loes -
18 Januari 2011 - 11:38
Jolanda:
Ha Y'vonne,
Weer zo'n prachtig, beeldend geschreven reisverslag van al jouw avonturen! Ik geniet met je mee, zoals alle anderen die je hier volgen. Wat doe en durf je veel. Lijkt me heerlijk om je zo lekker in je vel te voelen als jij kennelijk doet in zo'n ver, vreemd land met een heel andere cultuur. Intussen nadert heel langzaam het einde van je reis en komt mijn reisje naar Zuid-Spanje in zicht. Minder avontuurlijk wellicht, maar ik heb er toch erg veel zin in.
Geniet nog van alles om je heen! Tot gauw. -
18 Januari 2011 - 12:31
Marieke:
Hoi Yvonne,
Beetje een late reactie van mij maar beter nu dan nooit!
Ziet er allemaal mooi uit en in ieder geval beter dan hier met al die regen!
Nou Yvonne, geniet nog van de laatst 2 weekjes!
Groetjes van Marieke -
18 Januari 2011 - 19:36
Rian:
Hoi Yvonne, Wat een heerlijkheid dat fietsen wat je doet. En wat een zee van tijd heb je. Fijn om zo te ontspannen. Ik geniet mee van je verhalen. Nog veel plezier! -
18 Januari 2011 - 20:23
Wendy:
Yvonne je Thais zal inmiddels stukken verbeterd zijn.......
Hi
Yvonne
Wendy
-
18 Januari 2011 - 20:27
Wendy:
Nou ik had een mooi stukje in het Thais maar dat wordt blijkbaar niet door de software ondersteund........
Het kwam er op neer dat ik een paar verzoeknummertjes wilde doen welke jij dan al fietsend mag vertolken. Ik vind het bijna jammer dat je terug komt want hoe moeten wij dan zonder jouw mooie verhalen verder? Of ga je een website bijhouden over jouw fietstochtjes iedere dag langs het Drongels kanaal? Hoe dan ook Fiets en beleef je nog even suf!!
X -
18 Januari 2011 - 21:52
Corrie Uit Vught.:
Hé easy rider.......................
Dat gaat je allemaal lekker en goed af.
Jij in de stoffige hitte en wij hier in de regenachtige kou, het contrast is groot.
Zou het mogelijk zijn om jouw tocht op de motor te doen?
Lijkt me wel wat want fietsen, nou ja dat zie ik mezelf toch echt niet doen.
Wij zitten hier in Vught enorm trots op jou te zijn, dat wij jouw collega mogen zijn!!!!!!
Nee hoor, zonder flauwekul; "EEN ENORME PRESTATIE"
En we beginnen zo langzaam aan jou toch wel erg te missen.
Maar ja, daar zul jij niet echt gevoelig voor zijn denk ik, logisch.
Kortom, geniet nog een paar weken van alles en iedereen daar en kom daarna weer veilig thuis, oké?
Yvonne, hele lieve groetjes van Corrie uit Vught.
p.s. Tess volgt jouw reisverslag ook met veel plezier. Zij krijgt last van heimwee, dat snap je.
-
18 Januari 2011 - 22:54
Greetje:
Hoi Yvonne,
GENIET!!!!!
Kus,
Greetje -
19 Januari 2011 - 11:33
Nina:
Hoi Yvonne
wat een avontuur weer geweldig!!! zie je al feesten met je modder en stof bekkie whahahhaa
mooi verhaal weer....
ben benieuwd hoe je de laatste dagen gaat invullen
succes iig weer
tot snel!!!!
-
20 Januari 2011 - 19:05
Ria:
Ha Yvonne,
Wat een prachtige foto's, wat ziet je favoriete dessert er mooi uit.
Geniet nog!!! in je laatste 10 dagen.
Hartelijke groet. Ria -
23 Januari 2011 - 19:46
Amy:
heerlijk verhaal weer! geniet nog even en tot snel!!!!
liefs amy -
24 Januari 2011 - 10:32
Martien:
Hoi Yvonne,
Een wereldreis, ik ben jaloers op jou. Schitterende foto's en je schrijft prachtige verhalen. In je verslagen voel je hoeveel je geniet van deze vakantie, elke dag weer. Ga zo door tot de laatste dag.
Biker Martien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
