Zee, strand, kust....

Kanchanaburi, met zijn zeer informatieve "dead railway museum" de immense begraafplaats van de gevangenen die zijn omgekomen tijdens de aanleg van de spoorlijn tussen Thailand en Birma. Een groot gedeelte bestaat uit de graven van Nederlandse militairen. Gek is dat, om in een vreemd land graven met Nederlandse namen tegen te komen.
De brug over the river Kwai. Nu is het een historisch monument en een toeristische attractie, toen een poel van ellende, onderdrukking, ziekte, dood. En uiteindelijk allemaal voor niks. De spoorlijn ligt er gedeeltelijk werkeloos bij, overwoekerd door onkruid. De waanzin van de oorlog! In totaal zijn er zo'n 100.000 mannen overleden onder erbarmelijke omstandigheden, waarvan zo'n 2500 Nederlanders.

Op weg naar Damnoek Saduak maakte ik een omweggetje naar een druipsteengrot. Ik zag iets op de weg in de verte en toen ik dichterbij kwam zag ik het. Apen! En niet zo weinig ook. Nou dâ weer!! Zijn het geen honden dan zijn het wel apen.
Daar heb ik het ook al niet zo op. Met hun brutale koppies en onvoorspelbaar gedrag! Ik vertrouw ze voor geen rooie cent! Leuk om van een afstandje naar te kijken en dan het liefst met een hek er tussen.
Ik heb eerst een tijdje staan kijken en besloot al bijna om maar om te draaien toen er een jong stel op de racefiets aankwam. Ik piepte wat benauwd dat ik een little bit afraid was voor de monkeys maar de jongen riep me heldhaftig toe: "Come with me!"
Nou vooruit dan maar.....en jawel hoor, het ging goed! Ze doen niks, maar je moet ze ook geen aandacht geven. Op de terugweg ben ik er maar alleen langs gefietst en ach, er gebeurde niks. Het zijn toch rare beesten. Een aap had de staart van een andere opgetild en was dat wat eronder zat aandachtig aan het bestuderen. Ik heb maar even discreet de andere kant opgekeken....
In het hostel in Petchaburi zaten ze op de stoep voor de deur. Er werd mij op het hart gedrukt om vooral de deur goed te sluiten om te voorkomen dat ze binnenkomen.
De grot was mooi maar ook niet meer dan dat. Ik ben er lang niet meer geweest maar ik geloof dat ze in Zuid-Limburg mooier zijn. Het was zo vreselijk warm daar binnen. En donker, ik was blij dat ik er niet alleen rond liep. Waarschijnlijk was ik er dan heel snel uitgegaan. Tegelijk met mij ging er een jong stel naar binnen, weer een jong stel. Af en toe staken ze me een hand toe om te voorkomen dat ik zou struikelen of uitglijden. Lief. Ik moest het vandaag hebben van de jongere generatie. De grot die ik een week later bezocht in Sam Roi Yot heeft wel wat meer indruk op mij gemaakt. Die was dus wel mooier dan in Zuid Limburg. Na een flinke wandeling over het strand, wat geklauter en weer afdalen kwam ik terecht in een grot waarin op dat moment precies de zon naar binnen scheen op een soort miniatuur tempel.
Prachtig was het! Wel ben ik in zo'n grot altijd een beetje bang dat de stalactieten inene loslaten! Als je ziet wat er allemaal boven je hoofd hangt...Het zal je gebeuren dat je schedel doorboord wordt door zo'n pegel! Ik heb nooit gehoord dat zoiets is gebeurd, maar je weet maar nooit...

In Damnoek Saduak kwam ik in een ongezellig hotel terecht. Toch ben ik er twee nachten gebleven. Ik heb een boottochtje gemaakt over de "floating market".
En een fietstochtje door de omgeving. Erg mooi, ik fietste bijvoorbeeld op een weg met aan de ene kant kokospalmen en aan de andere kant bananenbomen. Geweldig toch!

Vandaag kwam ik voor het eerst een levende slang tegen op de weg. Heel groen en ik zag hem daarom ook aan voor een tak en het scheelde niet veel of ik reed over zijn staart. Dode slangen heb ik al tig keer op de weg zien liggen hier, geplet op het asfalt door het langs razende verkeer. Soms zijn ze zo groot dat ik oprecht blij ben dat ze al dood zijn.
Laatst zag ik ook zoiets bijzonders. Er was een auto gestopt op de weg (nee dat is niet bijzonder maar wacht even, het komt nog!). Ik vroeg me af waarom en toen ik voorbij fietste zag ik het. Er zat een enorm beest op de weg. Het leek op een kleine krokodil, of een grote hagedis. Het was toch zeker wel een meter lang. Twee seconden, en toen schoot-ie de berm in, tussen het struikgewas. Dus geen foto kunnen maken. Ik heb het eens opgezocht op internet en ik vermoed dat het een varaan was. Toen ik trouwens dat boottochtje maakte over de drijvende markt zag ik er ook eentje aan de kant zitten maar die was een stuk kleiner.

De avondmarkten hier: dat is toch wel genieten.
Ik kwam in Hua Hin aan na een korte fietstocht, zo'n 35 km, dus nog tijd en energie genoeg om de stad even te gaan verkennen. Nou, ik vond het eigenlijk maar niks.
Veel westerlingen, nou heb ik daar niks op tegen maar er liepen er toch rond....dikke bejaarde mannen. Iedere kroeg of massagesalon zag ik aan voor een hoerentent en ik denk dat ik er niet ver naast zat. Maar toen ik 's avonds op de markt kwam vond ik het ineens heel anders. Gezellig, veel kraampjes, veel eten,(en lekker) en ja, nog wel dikke bejaarde mannen, maar ach, toen vielen ze me toch minder op. Zo'n stad ziet er 's avonds zowiezo heel anders uit dan overdag. De straat waar ik nu even "woon" bijvoorbeeld was vanmiddag gewoon leeg. Nu zijn er allerlei winkeltjes, gezellige kroegjes en restaurantjes, meteen een heel andere sfeer.
Maar toch ga ik morgen verder. Niet dat ik nou zo'n haast heb, helemaal niet! Maar ik vind het niet leuk genoeg om hier nog een dag te blijven. Bovendien zit ik in een hostel waar ik op de kamer mijn kont niet kan keren. Verder is het wel in orde hoor, maar geen plek waar ik nou eens lekker kan "chillen".
Naar Sam Roi Yot waar ik met hulp van een Amerikaanse vrouw terecht kwam in een mooi maar wat prijzig (goedkope heb je hier nauwelijks) hotel met een Nederlandse eigenaar. Maar wel een heerlijke plek, fijne kamer, zwembad dus ik had er geen spijt van. Overigens kwam ik die vrouw de volgende avond weer tegen en heb samen met haar en haar man gegeten.
Ook trof ik de Nederlandse Ria en Guus, bij die mooie grot, die dezelfde route fietsen. Dus het kan niet missen, iedere dag kom ik ze weer opnieuw tegen.
We fietsen samen of ik zie ze weer 's avonds en eten dan samen wat ik erg gezellig vind. Morgen ga ik weer mijn eigen weg maar de kans dat we elkaar verder op weer tegenkomen is vrij groot. De route hier in het zuiden is erg mooi. Veel langs de zee, in ieder geval dicht in de buurt. De laatste nachten in kleine vissersdorpjes aan het strand gelogeerd. Genieten hoor, van het uitzicht op de zee en de kleurrijke haventjes. Af en toe een duik in de zee. Lekker even afkoelen want zo op de fiets kan het aardig warm worden.

Inmiddels heb ik ruim 6000 kilometer gefietst. Niet gering vind ik zelf. Langzamerhand begin ik er ook wel weer naar uit te kijken om weer thuis te komen. Het voorjaar begint dan weer snel.
Het zal wel weer even wennen zijn maar ik kijk er ook wel naar uit. Lekker weer thuis, iedereen weer zien. Leuk!
Yvonne