Luieren in Laos en tempels in Cambodja!

Champasak, een langgerekt dorp aan de Mekong, bekend om de Wat Phu, een tempelcomplex uit de Khmer tijd. 6 jaar geleden ben ik er ook in dat dorp geweest en ik meende een wat oudere Franssprekende man te herkennen die mij toen geholpen had om mijn fiets schoon te maken.
In het guesthouse waar ik zat, heel gezellig trouwens en mooi, uitzicht op de Mekong, had ik een ontmoeting die wel indruk op me heeft gemaakt. Een Duitse man, Hubert, die een kruising leek tussen een overjarige popster en een missionaris. Ik raakte met hem aan de praat en hij vertelde dat hij zich het lot van lepra lijders aantrekt. In een paar kleine dorpen in de omgeving heeft hij oa toiletten gebouwd. Ook heeft hij een eigen laboratorium opgezet waarin hij colloïdaal zilverwater maakt, een relatief makkelijk te bereiden en goedkoop medicijn, wat heel goed schijnt te werken bij wonden veroorzaakt door lepra.
Ik werd wel nieuwsgierig en toen hij mij vroeg of ik wilde komen kijken in zijn dorp was ik wel geïnteresseerd. Maar ook wat terughoudend, ik vroeg me af of het wel gepast was om daar te gaan kijken en of ik de mensen niet in verlegenheid zou brengen. Hij verzekerde mij dat ze juist heel enthousiast zijn als er bezoekers komen. Uiteindelijk heb ik daar een halve dag rond gelopen met Hubert en zijn vertaler Yu. Ik vond het heel speciaal om de mensen te ontmoeten. De armoede is schrijnend, om nog maar niet te spreken van de schade die de lepra heeft veroorzaakt, maar toch lijken de mensen redelijk tevreden. Voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk in die korte tijd dat ik er was. Een bijzondere ervaring.

Twee dagen later was ik in Don Khong. Het grootste eiland in de Mekong van de tienduizend eilanden. Ik vond het wat saai, veel restaurants, weinig mensen en het eiland vond ik wat kaal. Na anderhalve dag ben ik naar Don Det gegaan. Dat stond me wel aan. Beter dan ik verwacht had. Het staat bekend als een party eiland en dacht dat me dat niks zou lijken. Valt reuze mee, maar het schijnt de laatste jaren wel wat rustiger te zijn. Ik zit net even buiten het centrum van het plaatsje en ben er nu bijna een week. Ik heb een kleine bungalow gehuurd aan de Mekong. Dat stelt niet zo heel veel voor maar ik voelde me daar bijzonder prettig. Vooral de veranda met de hangmat, die ik trouwens wel eerst goed gecontroleerd heb op de deugdelijkheid van het ophangsysteem. De smak die ik een paar jaar geleden maakte vanuit zo'n zelfde soort hangmat in het noorden van Laos omdat de touwen tot op de draad versleten waren, staat me nog goed bij! Dat wil ik liever niet meer.
Het is heerlijk hier, zo relaxed. Ik fiets wat rond, ga regelmatig naar het zwembad bij het duurste hotel wat het eiland rijk is en klets met mensen. Het eiland is zo klein dat je ook iedere keer dezelfde mensen tegen komt. En zo tegen Kerstmis blijft iedereen wat langer hangen zoals ik dat ook heb gedaan. Ik ben zelfs een dag met een groep met de kayak er op uit geweest. Erg leuk! Ik dacht eerst dat ik het niet zou durven maar er was niks engs aan. Ik heb een Duits echtpaar ontmoet waar ik bijna iedere avond mee eet. Zij hebben in hun leven al enorm veel gereisd en hebben veel te vertellen. Vanavond een Christmas party in mijn favoriete restaurantje. Lekker eten, leuke bediening.
En natuurlijk het dagelijkse spektakel: de zonsondergang aan de Mekong! (De zonsopgang mis ik meestal....) Werkelijk adembenemend en iedere dag weer anders. Ik heb er zo ontzettend veel foto's van gemaakt, ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Zo mooi! De laatste avond was de prachtigste zonsondergang die ik gezien heb, misschien wel van mijn hele leven. Het was wat bewolkt die dag en het leek niet echt bijzonder te worden. De zon was al helemaal achter de horizon verdwenen en ik dacht nog: "dit is het dan, teleurstellend!" Ik was even afgeleid maar ineens merkte ik dat het wat lichter werd. Een explosie van rood licht, ik wist niet wat ik zag! Ik heb met open mond zitten kijken en ik kon me niet inhouden: "Look, look, look at that", spoorde ik de andere aanwezigen aan. Onnodig, alsof er iemand was op dat terras die niet keek. Je ontkwam er gewoon niet aan om te kijken. Die kleuren, betoverend! Dat is echt genieten. Alleen daarvoor zou je voorgoed hier willen blijven.

Maar, genoeg geluierd! Tijd om weer in beweging te komen. Op naar Cambodja!
De grensovergang verliep soepeltjes. Wel een paar dollar extra moeten betalen voor stempels in je paspoort.....vreemd...
Daarna nog zo'n 60 km naar Stung Treng, de eerste stad na de grens. De weg was saai, lang met heel weinig schaduw.
Stung Treng ligt aan de Mekong. Daar heb ik 's avonds gegeten met een stel uit Zwitserland die ook met de fiets zijn. Dat schept altijd een band.
De dag daarna heb ik het me makkelijk gemaakt; ik heb een bus genomen naar Preah Vihear. Een afstand van ruim 150 km, in de brandende zon, met geen mogelijkheid tot overnachten onderweg, nee, dat trok me niet aan.
Trouwens, gisteren heb ik er bijna 120 gedaan. Ondanks dat ik moe was toen ik aankwam ging het best. Ik was heel vroeg vertrokken en het was wat bewolkt het grootste gedeelte van de dag. Daar had ik geluk bij.
Nu zit ik Siem Reap, beroemd om zijn tempels van Angkor Wat. Het is hier heel erg toeristisch. Ik ben hier 10 jaar geleden geweest maar ik herken tot nu nog niets. Er schijnt heel veel bijgebouwd te zijn.
De eerste nacht kon ik nog wel een hotelkamer vinden maar overal kon ik maar voor één nacht boeken. Nieuwjaar....ja daar had ik even geen rekening mee gehouden. Uiteindelijk heb ik voor een paar nachten in een hostel geboekt. Op een vrouwenslaapzaal met 6 bedden. Niet direct mijn eerste keus maar het moet maar. Wel goedkoop, dat dan weer wel. En ik was verrast door de plek. Schoon, licht, prettige staf en midden in het centrum. Helemaal niet verkeerd. alleen, ik ben de oudste gast denk ik zo....
Ik ben maar eens naar de kapper gegaan. Was hard nodig en het zat me in de weg! Wel met de nodige reserves, ze zullen mijn kapsel toch niet voor eeuwig verknallen!
Het wassen van mijn haar was al een heel ritueel, met massage van hoofdhuid en nek! Dat was wel lekker.
Het knippen ging goed, ik dacht nog: prima. Tot dat ze met de afwerking begon. Föhn, ronde borstel, daarna met een elektrische krultang om maar zo veel mogelijk krul er uit te trekken. Ze deed zo haar best dat ik niks durfde te zeggen maar aan het eind van het hele proces had ik het gevoel dat ik een pruik op had. Zo'n bol raar kapsel! Toen ik terug in het hotel was ben ik eerst maar even met mijn hoofd onder de kraan gaan hangen om het daarna maar eens flink in de war te brengen. Zo, dat lijkt er weer een beetje op. Maar mijn eigen kapster doet het toch het beste.

Oudejaarsavond! Ik mis het concert van het NBE waar ik al een aantal jaren op oudjaarsdag met Annelies naar toe ga. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Ik heb het rustig laten verlopen. Even over de nachtmarkt gelopen hier maar dat was me echt te druk. Daarna op het balkon, met een pilsje uit de supermarkt naar het vuurwerk gekeken. Wat minder was dan ik verwacht had.

De volgende twee dagen naar de tempels van Angkor Wat. Mooi, ik heb er deze keer meer van genoten dan 10 jaar geleden.
Wikipedia zegt hierover het volgende:

Angkor Wat is een tempelcomplex in Cambodja en het grootste religieuze monument in de wereld, met een oppervlakte van 126,6 hectares (1.626.000 m2, 1,6 km2).[1] Het werd oorspronkelijk gebouwd als een hindoetempel voor het Khmer-rijk en transformeerde geleidelijk in een boeddhistische tempel tegen het einde van de twaalfde eeuw. Het werd gebouwd door de Khmer koning
Suryavarman II in de vroege twaalfde eeuw in Yaśodharapura (tegenwoordig Angkor), de hoofdstad van het Khmer-rijk, als zijn staatstempel en uiteindelijke praalgraf. Angkor Wat was gewijd aan Vishnoe, waarmee gebroken werd met de Shaivistische traditie van eerdere koningen. Als enige tempel in de omgeving bleef het een belangrijk religieus centrum, dankzij de goede conservering. De tempel geldt als het hoogtepunt van de hoog klassieke stijl van Khmer architectuur. Het is een symbool van Cambodja geworden en staat op de nationale vlag. Het is ook de grootste toeristische trekpleister van het land.

Druk was het wel, vooral op Nieuwjaarsdag. En warm. Ik had een pas gekocht voor drie dagen maar na twee dagen vond ik het wel voldoende. Nog een dag breng ik niet meer op! Ik had al twee tempelcomplexen bezocht in Cambodja, de tempel van Preah Vihear (waar conflicten geweest zijn tussen Thailand en Cambodja) en de Koh Ker tempels. Ook allebei heel mooi en wat minder toeristisch
Dus even genoeg tempels gezien. Vandaag een serieuze rustdag en ik moet nog even op zoek naar een reserve binnenband. Die heb ik nog steeds niet gevonden.
Ik wens iedereen alle goeds voor 2017! En iedereen bedankt voor de steeds weer leuke reacties op mijn verslagen.
Yvonne