Luieren in Laos en tempels in Cambodja!
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg yvonne
03 Januari 2017 | Cambodja, Khett Siem Reab
Champasak, een langgerekt dorp aan de Mekong, bekend om de Wat Phu, een tempelcomplex uit de Khmer tijd. 6 jaar geleden ben ik er ook in dat dorp geweest en ik meende een wat oudere Franssprekende man te herkennen die mij toen geholpen had om mijn fiets schoon te maken.
In het guesthouse waar ik zat, heel gezellig trouwens en mooi, uitzicht op de Mekong, had ik een ontmoeting die wel indruk op me heeft gemaakt. Een Duitse man, Hubert, die een kruising leek tussen een overjarige popster en een missionaris. Ik raakte met hem aan de praat en hij vertelde dat hij zich het lot van lepra lijders aantrekt. In een paar kleine dorpen in de omgeving heeft hij oa toiletten gebouwd. Ook heeft hij een eigen laboratorium opgezet waarin hij colloïdaal zilverwater maakt, een relatief makkelijk te bereiden en goedkoop medicijn, wat heel goed schijnt te werken bij wonden veroorzaakt door lepra.
Ik werd wel nieuwsgierig en toen hij mij vroeg of ik wilde komen kijken in zijn dorp was ik wel geïnteresseerd. Maar ook wat terughoudend, ik vroeg me af of het wel gepast was om daar te gaan kijken en of ik de mensen niet in verlegenheid zou brengen. Hij verzekerde mij dat ze juist heel enthousiast zijn als er bezoekers komen. Uiteindelijk heb ik daar een halve dag rond gelopen met Hubert en zijn vertaler Yu. Ik vond het heel speciaal om de mensen te ontmoeten. De armoede is schrijnend, om nog maar niet te spreken van de schade die de lepra heeft veroorzaakt, maar toch lijken de mensen redelijk tevreden. Voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk in die korte tijd dat ik er was. Een bijzondere ervaring.
Twee dagen later was ik in Don Khong. Het grootste eiland in de Mekong van de tienduizend eilanden. Ik vond het wat saai, veel restaurants, weinig mensen en het eiland vond ik wat kaal. Na anderhalve dag ben ik naar Don Det gegaan. Dat stond me wel aan. Beter dan ik verwacht had. Het staat bekend als een party eiland en dacht dat me dat niks zou lijken. Valt reuze mee, maar het schijnt de laatste jaren wel wat rustiger te zijn. Ik zit net even buiten het centrum van het plaatsje en ben er nu bijna een week. Ik heb een kleine bungalow gehuurd aan de Mekong. Dat stelt niet zo heel veel voor maar ik voelde me daar bijzonder prettig. Vooral de veranda met de hangmat, die ik trouwens wel eerst goed gecontroleerd heb op de deugdelijkheid van het ophangsysteem. De smak die ik een paar jaar geleden maakte vanuit zo'n zelfde soort hangmat in het noorden van Laos omdat de touwen tot op de draad versleten waren, staat me nog goed bij! Dat wil ik liever niet meer.
Het is heerlijk hier, zo relaxed. Ik fiets wat rond, ga regelmatig naar het zwembad bij het duurste hotel wat het eiland rijk is en klets met mensen. Het eiland is zo klein dat je ook iedere keer dezelfde mensen tegen komt. En zo tegen Kerstmis blijft iedereen wat langer hangen zoals ik dat ook heb gedaan. Ik ben zelfs een dag met een groep met de kayak er op uit geweest. Erg leuk! Ik dacht eerst dat ik het niet zou durven maar er was niks engs aan. Ik heb een Duits echtpaar ontmoet waar ik bijna iedere avond mee eet. Zij hebben in hun leven al enorm veel gereisd en hebben veel te vertellen. Vanavond een Christmas party in mijn favoriete restaurantje. Lekker eten, leuke bediening.
En natuurlijk het dagelijkse spektakel: de zonsondergang aan de Mekong! (De zonsopgang mis ik meestal....) Werkelijk adembenemend en iedere dag weer anders. Ik heb er zo ontzettend veel foto's van gemaakt, ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Zo mooi! De laatste avond was de prachtigste zonsondergang die ik gezien heb, misschien wel van mijn hele leven. Het was wat bewolkt die dag en het leek niet echt bijzonder te worden. De zon was al helemaal achter de horizon verdwenen en ik dacht nog: "dit is het dan, teleurstellend!" Ik was even afgeleid maar ineens merkte ik dat het wat lichter werd. Een explosie van rood licht, ik wist niet wat ik zag! Ik heb met open mond zitten kijken en ik kon me niet inhouden: "Look, look, look at that", spoorde ik de andere aanwezigen aan. Onnodig, alsof er iemand was op dat terras die niet keek. Je ontkwam er gewoon niet aan om te kijken. Die kleuren, betoverend! Dat is echt genieten. Alleen daarvoor zou je voorgoed hier willen blijven.
Maar, genoeg geluierd! Tijd om weer in beweging te komen. Op naar Cambodja!
De grensovergang verliep soepeltjes. Wel een paar dollar extra moeten betalen voor stempels in je paspoort.....vreemd...
Daarna nog zo'n 60 km naar Stung Treng, de eerste stad na de grens. De weg was saai, lang met heel weinig schaduw.
Stung Treng ligt aan de Mekong. Daar heb ik 's avonds gegeten met een stel uit Zwitserland die ook met de fiets zijn. Dat schept altijd een band.
De dag daarna heb ik het me makkelijk gemaakt; ik heb een bus genomen naar Preah Vihear. Een afstand van ruim 150 km, in de brandende zon, met geen mogelijkheid tot overnachten onderweg, nee, dat trok me niet aan.
Trouwens, gisteren heb ik er bijna 120 gedaan. Ondanks dat ik moe was toen ik aankwam ging het best. Ik was heel vroeg vertrokken en het was wat bewolkt het grootste gedeelte van de dag. Daar had ik geluk bij.
Nu zit ik Siem Reap, beroemd om zijn tempels van Angkor Wat. Het is hier heel erg toeristisch. Ik ben hier 10 jaar geleden geweest maar ik herken tot nu nog niets. Er schijnt heel veel bijgebouwd te zijn.
De eerste nacht kon ik nog wel een hotelkamer vinden maar overal kon ik maar voor één nacht boeken. Nieuwjaar....ja daar had ik even geen rekening mee gehouden. Uiteindelijk heb ik voor een paar nachten in een hostel geboekt. Op een vrouwenslaapzaal met 6 bedden. Niet direct mijn eerste keus maar het moet maar. Wel goedkoop, dat dan weer wel. En ik was verrast door de plek. Schoon, licht, prettige staf en midden in het centrum. Helemaal niet verkeerd. alleen, ik ben de oudste gast denk ik zo....
Ik ben maar eens naar de kapper gegaan. Was hard nodig en het zat me in de weg! Wel met de nodige reserves, ze zullen mijn kapsel toch niet voor eeuwig verknallen!
Het wassen van mijn haar was al een heel ritueel, met massage van hoofdhuid en nek! Dat was wel lekker.
Het knippen ging goed, ik dacht nog: prima. Tot dat ze met de afwerking begon. Föhn, ronde borstel, daarna met een elektrische krultang om maar zo veel mogelijk krul er uit te trekken. Ze deed zo haar best dat ik niks durfde te zeggen maar aan het eind van het hele proces had ik het gevoel dat ik een pruik op had. Zo'n bol raar kapsel! Toen ik terug in het hotel was ben ik eerst maar even met mijn hoofd onder de kraan gaan hangen om het daarna maar eens flink in de war te brengen. Zo, dat lijkt er weer een beetje op. Maar mijn eigen kapster doet het toch het beste.
Oudejaarsavond! Ik mis het concert van het NBE waar ik al een aantal jaren op oudjaarsdag met Annelies naar toe ga. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Ik heb het rustig laten verlopen. Even over de nachtmarkt gelopen hier maar dat was me echt te druk. Daarna op het balkon, met een pilsje uit de supermarkt naar het vuurwerk gekeken. Wat minder was dan ik verwacht had.
De volgende twee dagen naar de tempels van Angkor Wat. Mooi, ik heb er deze keer meer van genoten dan 10 jaar geleden.
Wikipedia zegt hierover het volgende:
Angkor Wat is een tempelcomplex in Cambodja en het grootste religieuze monument in de wereld, met een oppervlakte van 126,6 hectares (1.626.000 m2, 1,6 km2).[1] Het werd oorspronkelijk gebouwd als een hindoetempel voor het Khmer-rijk en transformeerde geleidelijk in een boeddhistische tempel tegen het einde van de twaalfde eeuw. Het werd gebouwd door de Khmer koning
Suryavarman II in de vroege twaalfde eeuw in Yaśodharapura (tegenwoordig Angkor), de hoofdstad van het Khmer-rijk, als zijn staatstempel en uiteindelijke praalgraf. Angkor Wat was gewijd aan Vishnoe, waarmee gebroken werd met de Shaivistische traditie van eerdere koningen. Als enige tempel in de omgeving bleef het een belangrijk religieus centrum, dankzij de goede conservering. De tempel geldt als het hoogtepunt van de hoog klassieke stijl van Khmer architectuur. Het is een symbool van Cambodja geworden en staat op de nationale vlag. Het is ook de grootste toeristische trekpleister van het land.
Druk was het wel, vooral op Nieuwjaarsdag. En warm. Ik had een pas gekocht voor drie dagen maar na twee dagen vond ik het wel voldoende. Nog een dag breng ik niet meer op! Ik had al twee tempelcomplexen bezocht in Cambodja, de tempel van Preah Vihear (waar conflicten geweest zijn tussen Thailand en Cambodja) en de Koh Ker tempels. Ook allebei heel mooi en wat minder toeristisch
Dus even genoeg tempels gezien. Vandaag een serieuze rustdag en ik moet nog even op zoek naar een reserve binnenband. Die heb ik nog steeds niet gevonden.
Ik wens iedereen alle goeds voor 2017! En iedereen bedankt voor de steeds weer leuke reacties op mijn verslagen.
Yvonne
In het guesthouse waar ik zat, heel gezellig trouwens en mooi, uitzicht op de Mekong, had ik een ontmoeting die wel indruk op me heeft gemaakt. Een Duitse man, Hubert, die een kruising leek tussen een overjarige popster en een missionaris. Ik raakte met hem aan de praat en hij vertelde dat hij zich het lot van lepra lijders aantrekt. In een paar kleine dorpen in de omgeving heeft hij oa toiletten gebouwd. Ook heeft hij een eigen laboratorium opgezet waarin hij colloïdaal zilverwater maakt, een relatief makkelijk te bereiden en goedkoop medicijn, wat heel goed schijnt te werken bij wonden veroorzaakt door lepra.
Ik werd wel nieuwsgierig en toen hij mij vroeg of ik wilde komen kijken in zijn dorp was ik wel geïnteresseerd. Maar ook wat terughoudend, ik vroeg me af of het wel gepast was om daar te gaan kijken en of ik de mensen niet in verlegenheid zou brengen. Hij verzekerde mij dat ze juist heel enthousiast zijn als er bezoekers komen. Uiteindelijk heb ik daar een halve dag rond gelopen met Hubert en zijn vertaler Yu. Ik vond het heel speciaal om de mensen te ontmoeten. De armoede is schrijnend, om nog maar niet te spreken van de schade die de lepra heeft veroorzaakt, maar toch lijken de mensen redelijk tevreden. Voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk in die korte tijd dat ik er was. Een bijzondere ervaring.
Twee dagen later was ik in Don Khong. Het grootste eiland in de Mekong van de tienduizend eilanden. Ik vond het wat saai, veel restaurants, weinig mensen en het eiland vond ik wat kaal. Na anderhalve dag ben ik naar Don Det gegaan. Dat stond me wel aan. Beter dan ik verwacht had. Het staat bekend als een party eiland en dacht dat me dat niks zou lijken. Valt reuze mee, maar het schijnt de laatste jaren wel wat rustiger te zijn. Ik zit net even buiten het centrum van het plaatsje en ben er nu bijna een week. Ik heb een kleine bungalow gehuurd aan de Mekong. Dat stelt niet zo heel veel voor maar ik voelde me daar bijzonder prettig. Vooral de veranda met de hangmat, die ik trouwens wel eerst goed gecontroleerd heb op de deugdelijkheid van het ophangsysteem. De smak die ik een paar jaar geleden maakte vanuit zo'n zelfde soort hangmat in het noorden van Laos omdat de touwen tot op de draad versleten waren, staat me nog goed bij! Dat wil ik liever niet meer.
Het is heerlijk hier, zo relaxed. Ik fiets wat rond, ga regelmatig naar het zwembad bij het duurste hotel wat het eiland rijk is en klets met mensen. Het eiland is zo klein dat je ook iedere keer dezelfde mensen tegen komt. En zo tegen Kerstmis blijft iedereen wat langer hangen zoals ik dat ook heb gedaan. Ik ben zelfs een dag met een groep met de kayak er op uit geweest. Erg leuk! Ik dacht eerst dat ik het niet zou durven maar er was niks engs aan. Ik heb een Duits echtpaar ontmoet waar ik bijna iedere avond mee eet. Zij hebben in hun leven al enorm veel gereisd en hebben veel te vertellen. Vanavond een Christmas party in mijn favoriete restaurantje. Lekker eten, leuke bediening.
En natuurlijk het dagelijkse spektakel: de zonsondergang aan de Mekong! (De zonsopgang mis ik meestal....) Werkelijk adembenemend en iedere dag weer anders. Ik heb er zo ontzettend veel foto's van gemaakt, ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Zo mooi! De laatste avond was de prachtigste zonsondergang die ik gezien heb, misschien wel van mijn hele leven. Het was wat bewolkt die dag en het leek niet echt bijzonder te worden. De zon was al helemaal achter de horizon verdwenen en ik dacht nog: "dit is het dan, teleurstellend!" Ik was even afgeleid maar ineens merkte ik dat het wat lichter werd. Een explosie van rood licht, ik wist niet wat ik zag! Ik heb met open mond zitten kijken en ik kon me niet inhouden: "Look, look, look at that", spoorde ik de andere aanwezigen aan. Onnodig, alsof er iemand was op dat terras die niet keek. Je ontkwam er gewoon niet aan om te kijken. Die kleuren, betoverend! Dat is echt genieten. Alleen daarvoor zou je voorgoed hier willen blijven.
Maar, genoeg geluierd! Tijd om weer in beweging te komen. Op naar Cambodja!
De grensovergang verliep soepeltjes. Wel een paar dollar extra moeten betalen voor stempels in je paspoort.....vreemd...
Daarna nog zo'n 60 km naar Stung Treng, de eerste stad na de grens. De weg was saai, lang met heel weinig schaduw.
Stung Treng ligt aan de Mekong. Daar heb ik 's avonds gegeten met een stel uit Zwitserland die ook met de fiets zijn. Dat schept altijd een band.
De dag daarna heb ik het me makkelijk gemaakt; ik heb een bus genomen naar Preah Vihear. Een afstand van ruim 150 km, in de brandende zon, met geen mogelijkheid tot overnachten onderweg, nee, dat trok me niet aan.
Trouwens, gisteren heb ik er bijna 120 gedaan. Ondanks dat ik moe was toen ik aankwam ging het best. Ik was heel vroeg vertrokken en het was wat bewolkt het grootste gedeelte van de dag. Daar had ik geluk bij.
Nu zit ik Siem Reap, beroemd om zijn tempels van Angkor Wat. Het is hier heel erg toeristisch. Ik ben hier 10 jaar geleden geweest maar ik herken tot nu nog niets. Er schijnt heel veel bijgebouwd te zijn.
De eerste nacht kon ik nog wel een hotelkamer vinden maar overal kon ik maar voor één nacht boeken. Nieuwjaar....ja daar had ik even geen rekening mee gehouden. Uiteindelijk heb ik voor een paar nachten in een hostel geboekt. Op een vrouwenslaapzaal met 6 bedden. Niet direct mijn eerste keus maar het moet maar. Wel goedkoop, dat dan weer wel. En ik was verrast door de plek. Schoon, licht, prettige staf en midden in het centrum. Helemaal niet verkeerd. alleen, ik ben de oudste gast denk ik zo....
Ik ben maar eens naar de kapper gegaan. Was hard nodig en het zat me in de weg! Wel met de nodige reserves, ze zullen mijn kapsel toch niet voor eeuwig verknallen!
Het wassen van mijn haar was al een heel ritueel, met massage van hoofdhuid en nek! Dat was wel lekker.
Het knippen ging goed, ik dacht nog: prima. Tot dat ze met de afwerking begon. Föhn, ronde borstel, daarna met een elektrische krultang om maar zo veel mogelijk krul er uit te trekken. Ze deed zo haar best dat ik niks durfde te zeggen maar aan het eind van het hele proces had ik het gevoel dat ik een pruik op had. Zo'n bol raar kapsel! Toen ik terug in het hotel was ben ik eerst maar even met mijn hoofd onder de kraan gaan hangen om het daarna maar eens flink in de war te brengen. Zo, dat lijkt er weer een beetje op. Maar mijn eigen kapster doet het toch het beste.
Oudejaarsavond! Ik mis het concert van het NBE waar ik al een aantal jaren op oudjaarsdag met Annelies naar toe ga. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Ik heb het rustig laten verlopen. Even over de nachtmarkt gelopen hier maar dat was me echt te druk. Daarna op het balkon, met een pilsje uit de supermarkt naar het vuurwerk gekeken. Wat minder was dan ik verwacht had.
De volgende twee dagen naar de tempels van Angkor Wat. Mooi, ik heb er deze keer meer van genoten dan 10 jaar geleden.
Wikipedia zegt hierover het volgende:
Angkor Wat is een tempelcomplex in Cambodja en het grootste religieuze monument in de wereld, met een oppervlakte van 126,6 hectares (1.626.000 m2, 1,6 km2).[1] Het werd oorspronkelijk gebouwd als een hindoetempel voor het Khmer-rijk en transformeerde geleidelijk in een boeddhistische tempel tegen het einde van de twaalfde eeuw. Het werd gebouwd door de Khmer koning
Suryavarman II in de vroege twaalfde eeuw in Yaśodharapura (tegenwoordig Angkor), de hoofdstad van het Khmer-rijk, als zijn staatstempel en uiteindelijke praalgraf. Angkor Wat was gewijd aan Vishnoe, waarmee gebroken werd met de Shaivistische traditie van eerdere koningen. Als enige tempel in de omgeving bleef het een belangrijk religieus centrum, dankzij de goede conservering. De tempel geldt als het hoogtepunt van de hoog klassieke stijl van Khmer architectuur. Het is een symbool van Cambodja geworden en staat op de nationale vlag. Het is ook de grootste toeristische trekpleister van het land.
Druk was het wel, vooral op Nieuwjaarsdag. En warm. Ik had een pas gekocht voor drie dagen maar na twee dagen vond ik het wel voldoende. Nog een dag breng ik niet meer op! Ik had al twee tempelcomplexen bezocht in Cambodja, de tempel van Preah Vihear (waar conflicten geweest zijn tussen Thailand en Cambodja) en de Koh Ker tempels. Ook allebei heel mooi en wat minder toeristisch
Dus even genoeg tempels gezien. Vandaag een serieuze rustdag en ik moet nog even op zoek naar een reserve binnenband. Die heb ik nog steeds niet gevonden.
Ik wens iedereen alle goeds voor 2017! En iedereen bedankt voor de steeds weer leuke reacties op mijn verslagen.
Yvonne
-
03 Januari 2017 - 08:40
Bianca Tangande :
Prachtig beschreven Yvonne..zo bijzonder wat je meemaakt. Mooi om het van je te lezen. Zo intens ..vooral je zonsondergang..een blauwprint voor je geheugen. Bijzonder om te lezen dat je de veranderingen ziet ..omdat je er al eerder geweest bent. Ook fijn nog meer wereldburgers fietsers tegen te komen. Wens je een goede gezondheid, veel inspiratie en een liefdevol 2017 toe! -
03 Januari 2017 - 09:36
Gerry:
Wat een belevenis met dat bezoek aan dat lepra-dorp met die man....
En Preah Vihar gezien... Je kunt daar vermoedelijk nog steeds de grens niet over.
En die Mekong ja...... Heerlijk toeven daar. Nu dus uitgerust van het fietsen weer verder.
Benieuwd waar je nu Thailand in gaat vanuit Siem Reap. Op naar een vervolg verhaal! -
03 Januari 2017 - 10:25
Leon:
Wederom een mooi verhaal Yvonne! Misschien een foto plaatsen van jouw "mooie kapsel", of heb jij die niet? Warme groet! -
03 Januari 2017 - 11:10
Akke Van Dongen:
Hoi Yvonne wat een prachtig verhaal weer. Wat maak je weer veel mee en zie weer vele mooie dingen. Je moet er wel wat voor doen maar dan heb je wel wat. Zijn zo benieuwd naar al je foto's. Hoewel je al wat moois hebt laten zien. Waren eigenlijk ook wel benieuwd geweest naar dat prachtige kapsel van jou hoor. Ook van monika en mij de beste wensen voor 2017. En we gaan elkaar zeker zien. En lezen tot dan je prachtige verhalen. Nou kanjer tot de volgende leessessie en nog een hele fijne reis. -
03 Januari 2017 - 11:12
Erica En Rini:
Dag Yvonne,
Jij ook de beste wensen voor 2017.
Ik ben voor het eerst jaloers op wat je gezien hebt. En dat is de zonsondergang die je beschrijft. Dat moet toch wel heel mooi zijn geweest. Ga ik dan toch maar op mijn verlanglijstje zetten.
Groet van Erica en Rini -
03 Januari 2017 - 12:45
Josie:
Ik kan alleen maar zeggen...... WAUW!
En natuurlijk een gelukkig nieuwjaar en een mooie voortzetting van je reis, ben zomaar een beetje jaloers ;)
-
03 Januari 2017 - 14:24
Hans En Ed:
Lieve Yvonne,
Wat een prachtige reis maak je er weer van en de belevenissen blijven voor ons thuisblijvers fijn om te lezen. Dank je wel. Goed van je dat je af en toe een week echte rust neemt en daar zo van geniet. Zelf vond ik het dan best doorbijten om na zo'n relaxweek weer op de fiets te stappen. Wij hebben genoten van het NBE concert via de tv en een geluk voor jou, je kunt het terug kijken en dat is de moeite waard, thema de blues, nou dat herken je dagelijks - de blues van het leven!!! We zijn benieuwd hoe je door Thailand gaat fietsen. Dat lezen we de volgende keer. Via de kust, dat is niet spectaculaire - wel lekker. Daar maakten wij de vergissing om te denken dat je in de morgen tussen tien en elf niet zo snel verbrandt. Nou..... Wij waren twee rode kreeften en dat is niet fijn fietsen hoor! Wij hadden in de buurt bij Cambodja en de kust van Thailand een fantastisch resort. Daar kon je vlakbij een kano huren en hebben we in de macrovebossen gekanood. Geniet nog van Thailand - ❤️ Groet uit grijs winderig en mistig Almere -
03 Januari 2017 - 21:48
Anja:
Hallo Yvonne,
Wat leuk weer om je avonturen te lezen. En dat alles goed gaat met je. Lekker doortrappen dus!
Alle beste wensen ook voor weer een nieuw (fiets)jaar! -
03 Januari 2017 - 23:13
Jeanne:
Yvonne voor jou ook de beste wensen en veel reis plezier.
Op 11januari as ga ik met Harrie het Ankor Wat bezoeken dus in de buurt -
04 Januari 2017 - 23:00
Jolanda:
Ha Yvonne,
Net een mail naar je gestuurd, nadat Francis en ik je verslag niet konden openen. Via een omweg is het dus toch gelukt. Wat bijzonder, die ontmoeting met die Duitser die met mensen werkt die lepra hebben joh. Inderdaad erg indrukwekkend lijkt me.
Die zonsondergang zie ik helemaal voor me, zo mooi omschrijf je het. Ik geniet met je mee.
Veel geluk en plezier op je verdere reis! -
05 Januari 2017 - 06:21
Marjan:
Ha Yvonne, alle goeds voor 2017! Wat een mooi verhaal weer zeg!! -
07 Januari 2017 - 17:40
Karin En Marij:
Hoi Yvonne,
Een gezond en gelukkig 2017 gewenst en ook voor je fiets. We genieten van je heerlijke verhalen.
-
09 Januari 2017 - 15:19
Rian:
Hoi Yvonne, fijn dat het goed met je gaat en dat je zo geniet daar! Leuk voor mij om weer mee te lezen. Hele hartelijke groeten en natuurlijk ook jij de beste wensen voor 2017 -
10 Januari 2017 - 11:10
Corriesybesma:
Ha Yvonne,wederom genoten van je uitgebreide en interessante reisverhaal.Wat me aansprak is je bezoek aan het lepradorp.Inderdaad,normaal zie je dat niet.Ondertussen een reservebank gevonden.Het zal daar niet vanzelfsprekend zijn,fietsen zaken te vinden,ondanks dat er veel fietsers zijn.Vol:-)r dit jaar wens ik je alle goeds toe,liefst zonder bol uitgefohnt kapsel,wel met je bekende krullen.Groet en let op je zelf.CorrieS. -
13 Januari 2017 - 11:40
Bart:
super! Thumbs up! Bart
www.alongtheeast.wordpress.com -
16 Januari 2017 - 11:35
Anneke En Henk:
De allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar, waarin wij nu pas na jouw tip, hoe je verhaal wel te openen terecht zijn gekomen. Fijn dat je de tip gegeven hebt. Wat een belevenissen allemaal, en leuk dat je meent mensen van een paar jaar geleden te herkennen.
Ja zo'n oude jaar concert komt aan het einde van dit jaar ook wel weer goed. Het lijkt ons heel apart , om zo ver van huis Kerstmis en Oud en Nieuw mee te maken.
Kerken kijken dat we me allemaal maar maar dat complex met die afmetingen ongelooflijk, maar jij hebt ze gezien.
Yvonne we wensen je alle goeds en goede verdere reis. Liefs en groet Anneke en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
