Kookles, circus, honden, vogels en watten!
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg yvonne
15 Januari 2017 | Thailand, Ayutthaya
De reserve binnenband heb ik nog steeds niet gevonden. Fingers crossed dat ik geen lekke band krijg en als het wel zo is dat het gat niet al te groot is en makkelijk te plakken..
Na Siem Reap ben ik in twee dagen naar Battambang gefietst. Ik vond het wel een leuke stad met een hele leuke nightmarket. Net voldoende toeristen om het leuk te maken. Daar kwam ik ook Rita weer tegen, een jonge vrouw uit Oostenrijk die ook alleen fietst en een beetje dezelfde route doet als ik. Ze heeft een pagina op Facebook: "Right In To Adventure". Briljant gevonden, toch? Haar volgende plan is: "de wereld rond". Daar gaan we vast nog meer van horen!
In Battambang heb ik een kookles gedaan, Cambodjaans uiteraard. Ik vond dat ik heerlijk gekookt had! Voor de liefhebbers zal ik het thuis nog eens herhalen.
Verder ben ik naar het circus geweest, Phare Ponleu Selpak. Erg leuk om te zien. Vooral veel acrobatiek. Ik vond het af en toe te eng om te kijken, de ene stunt na de andere. Het enthousiasme van de jonge mensen was erg aanstekelijk.
Verder kwam ik eerder op die dag in een massale fiets happening terecht. Het had iets te maken met Bevrijdingsdag maar ook om mensen te stimuleren om wat vaker de fiets te pakken. Ik ben een stukje meegefietst maar het was erg druk dus ik ben al snel afgehaakt. Maar wel erg leuk om te zien.
Ik heb de kaart van Cambodja uitgebreid bestudeerd maar wat ik ook wilde, het zijn allemaal enorme afstanden, heet, plat en ver. En ik zou hoe dan ook weer terug moeten om de grens naar Thailand over te gaan. Cambodja heeft wel wat mooie highlights maar om te fietsen vind ik het niet zo aantrekkelijk. Dus: naar Thailand. In één dag 116 km gefietst. Ging eigenlijk heel goed, de nacht daarvoor had het flink geregend dus het was lekker afgekoeld. Maar wel heel vochtig.
Ik zit nu in Poipet, de grensplaats met Thailand, te wachten tot het ophoudt met regenen, of in ieder geval wat minder.
Na veel pijn en moeite vond ik hier een redelijke hotelkamer, geholpen door een jongen die mij voorreed op zijn scooter. Even dacht ik dat ik met ET te maken had, niet qua uiterlijk,(dat zag ik nauwelijks, hij had een helm op en een mondkapje voor) maar hij zei voortdurend: "Go home". Na enige tijd begreep ik dat hij me naar een hotel wilde brengen. "Home" betekende in dit geval dus "hotel". Maar ik was hem wel dankbaar want, zoals ik al zei, het viel nog niet mee om iets behoorlijks te vinden. Ik ben tegenwoordig toch wel iets kritischer dan vroeger. Als het maar goedkoop was vond ik het al lang goed. Tegenwoordig wil ik toch wat luxe, warme douche, schoon, een kamer waar ik me prettig voel, airconditioning (alhoewel ik daar ook niet altijd blij mee ben, ik ben er verkouden van geworden, maar ja, je kan ook moeilijk zonder want dan is het van de hitte niet uit te houden). Dat kost dan wat meer maar dat heb ik er graag voor over. En voor onze begrippen nog steeds goedkoop.
De grensovergang was een belevenis op zich. Druk, rommelig, mensen die lopend met grote handkarren de grens overgingen. Door de regen was het een flinke modderboel. Het uitcheck punt voor Cambodja fietste ik zo voorbij, dus ik werd weer terug gestuurd. Toen ik mijn stempel had moest ik mijn fiets ergens parkeren en werd naar een hal gestuurd waar een massa mensen in de rij stond. Ik heb daar zeker twee uur moeten wachten. Gelukkig stond ik in de buurt van een leuke Engelsman waar ik mee aan de praat raakte. Erg gezellig maar ik was toch blij dat ik aan de beurt was.
En toen...mijn fiets. Die stond nog aan de Cambodjaanse kant en ik was mijn hele oriëntatie kwijt. Waar is-t-ie? Ik ging het maar eens vragen. Mijn uitleg, bijv. "mijnheer, voordat ik de paspoort controle inging..." werd ieder keer onderbroken: "ohhh, pasport control, over there." Of: "Mijn fiets staat nog aan de Cambodjaanse kant..." "ohhh, Cambodja! That way." Nee verdorie, ik wil naar Thailand en ik wil mijn fiets! Die staat daar ergens! Grrrrrr....Uiteindelijk liep een beambte, erg strak in het uniform, langzaam met mij mee. En ja hoor, op een gegeven moment herkende ik het weer. De fiets stond nog waar ik hem had neergezet. Toen nog even langs de douane voor de fiets, waar ik zo door kon lopen en ik was in Thailand......Iets klopte er niet toen ik begon te fietsen.....
Ach ja, verhip, hier rijdt iedereen links! Laat ik dat dan ook maar doen. Eerst maar even mijn achteruitkijkspiegeltje aan de andere kant van het stuur zetten.
Het was maar goed dat ik maar zo'n 60 km hoefde te fietsen die dag. Het was al laat en kwam rond een uur of 5 op mijn bestemming aan.
Vandaag een erg landelijke route gedaan. Erg mooi! Langs rijstvelden, zo groen dat het een genot is voor mijn ogen. Langs water en kleine weggetjes. Veel begroeiing en veel vogels. Ik hoorde ze meer dan dat ik ze zag en ik heb er weinig verstand van, maar vogelaars zouden hun hart hier op kunnen halen.
Wat minder leuk was waren de honden. Ik ben zeker een keer of 15 belaagd door één, maar meestal door meer honden. En dat bestaat dan uit blaffen, grommen en achter of naast mijn fiets meelopen. En als er één begint te blaffen begint de rest in de buurt ook mee te doen. Ik doe of ik gek ben, blijf zo rustig mogelijk om me heen kijken, geniet zogenaamd van de omgeving en kijk geen hond aan! En zowaar, het werkt....tot nu toe. Ze haken al snel af zonder hun tanden in mijn kuiten te zetten. Maar leuk vind ik het niet en de adrenaline die iedere keer weer door mijn lichaam schiet en die ik onder controle moet houden is dodelijk vermoeiend. Ik had ook een dazer mee moeten nemen, helemaal vergeten!
Volgende stop was Ayutthaya. Ik had gehoord dat het wel een interessante stad is en dat je er het beste een paar dagen voor kan uittrekken. Via Booking.com had ik een bed gereserveerd in een hostel. Dit was het goedkoopste wat ik kon krijgen, hotels waren allemaal erg prijzig. In Siem Reap was dat hostel me goed bevallen en hier ook weer. Pas nieuw, modern gebouw, brandschoon en aardige mensen. En ik heb de slaapzaal voor mijzelf alleen. Gelukkig maar want ik hoest alsof ik weer kettingrook. Ik zou iedereen maar wakker houden!
's Avonds was hier een feestje van onder andere het personeel, ik werd uitgenodigd om mee te eten. Helaas had ik al gegeten maar ik heb me toch laten verleiden. Heerlijke gamba's, mosselen, kipkluifjes, erg lekker allemaal!
Gisteren heb ik een aantal "watten" (tja, wat is nou precies het meervoud van "wat"?) bezocht. Ayutthaya was van 1351 tot 1767 de hoofdstad van het gelijknamige koninkrijk. Het land werd ook wel Siam genoemd. Het kwam ten val door de verwoesting door Birma. In de loop der jaren zijn veel ruïnes weer gerestaureerd en ik moet zeggen, het is prachtig. Overal in de oude binnenstad zie je overal boven uit steken en er zitten echt juweeltjes bij. Mooi om te zien maar tjonge jonge, wat is het hier warm! En zo druk ook....
Ik heb er op één dag zo'n 6 gezien, wel de belangrijkste denk ik en daar heb ik het maar bij gelaten. Ik twijfel nog wat ik vandaag ga doen. Naar de drijvende markt? Maar toch maar even niet met de fiets denk ik zo.
Nou, dat was het dus: de drijvende markt. Ik heb een tuk-tuk heen en terug genomen. Wat een kermis. Ook wel gezellig, heel druk, maar voornamelijk met Aziatische toeristen. Eten, vooral heel veel eten. Dat doen ze hier erg graag en veel.
Er werd ergens een voorstelling opgevoerd die bij ons echt niet zou kunnen. Ik denk zelfs dat het verboden zou worden. Bloederige taferelen (nou ja, zogenaamd, het werd ook nog slecht gespeeld) waarbij vrouwen en kinderen het onderspit moesten delven. Of misschien is het toch nog goed afgelopen maar ik heb het einde niet afgewacht. En dat alles onder de foto van wijlen koning Bhumibol en zijn vrouw.
Je kan hier een karper of een geit de fles geven! Hoe gek kan je het bedenken?
Je kan een ritje op de rug van een olifant maken of je kan ze voeren. Vind je dat niks dan kan je altijd nog schapen voeren. Aan mij allemaal niet besteed. Maar, ik moet zeggen, die olifanten vind ik wel enorme indrukwekkende dieren.
Het begint nu toch echt op te schieten met mijn reis. Ik heb nog anderhalve maand. Toch nog meer dan de gemiddelde mens aan vakantie heeft maar voor mijn gevoel ben ik al een beetje op de terugweg. Morgen vertrek ik weer na drie nachten in Ayutthaya. De volgende stop is in Kanchanaburi, twee dagen fietsen van zo'n 90 km per dag, bij de "the bridge on the River Kwai", bekend van de gelijknamige film.
Ik hou jullie op de hoogte.
Yvonne
Na Siem Reap ben ik in twee dagen naar Battambang gefietst. Ik vond het wel een leuke stad met een hele leuke nightmarket. Net voldoende toeristen om het leuk te maken. Daar kwam ik ook Rita weer tegen, een jonge vrouw uit Oostenrijk die ook alleen fietst en een beetje dezelfde route doet als ik. Ze heeft een pagina op Facebook: "Right In To Adventure". Briljant gevonden, toch? Haar volgende plan is: "de wereld rond". Daar gaan we vast nog meer van horen!
In Battambang heb ik een kookles gedaan, Cambodjaans uiteraard. Ik vond dat ik heerlijk gekookt had! Voor de liefhebbers zal ik het thuis nog eens herhalen.
Verder ben ik naar het circus geweest, Phare Ponleu Selpak. Erg leuk om te zien. Vooral veel acrobatiek. Ik vond het af en toe te eng om te kijken, de ene stunt na de andere. Het enthousiasme van de jonge mensen was erg aanstekelijk.
Verder kwam ik eerder op die dag in een massale fiets happening terecht. Het had iets te maken met Bevrijdingsdag maar ook om mensen te stimuleren om wat vaker de fiets te pakken. Ik ben een stukje meegefietst maar het was erg druk dus ik ben al snel afgehaakt. Maar wel erg leuk om te zien.
Ik heb de kaart van Cambodja uitgebreid bestudeerd maar wat ik ook wilde, het zijn allemaal enorme afstanden, heet, plat en ver. En ik zou hoe dan ook weer terug moeten om de grens naar Thailand over te gaan. Cambodja heeft wel wat mooie highlights maar om te fietsen vind ik het niet zo aantrekkelijk. Dus: naar Thailand. In één dag 116 km gefietst. Ging eigenlijk heel goed, de nacht daarvoor had het flink geregend dus het was lekker afgekoeld. Maar wel heel vochtig.
Ik zit nu in Poipet, de grensplaats met Thailand, te wachten tot het ophoudt met regenen, of in ieder geval wat minder.
Na veel pijn en moeite vond ik hier een redelijke hotelkamer, geholpen door een jongen die mij voorreed op zijn scooter. Even dacht ik dat ik met ET te maken had, niet qua uiterlijk,(dat zag ik nauwelijks, hij had een helm op en een mondkapje voor) maar hij zei voortdurend: "Go home". Na enige tijd begreep ik dat hij me naar een hotel wilde brengen. "Home" betekende in dit geval dus "hotel". Maar ik was hem wel dankbaar want, zoals ik al zei, het viel nog niet mee om iets behoorlijks te vinden. Ik ben tegenwoordig toch wel iets kritischer dan vroeger. Als het maar goedkoop was vond ik het al lang goed. Tegenwoordig wil ik toch wat luxe, warme douche, schoon, een kamer waar ik me prettig voel, airconditioning (alhoewel ik daar ook niet altijd blij mee ben, ik ben er verkouden van geworden, maar ja, je kan ook moeilijk zonder want dan is het van de hitte niet uit te houden). Dat kost dan wat meer maar dat heb ik er graag voor over. En voor onze begrippen nog steeds goedkoop.
De grensovergang was een belevenis op zich. Druk, rommelig, mensen die lopend met grote handkarren de grens overgingen. Door de regen was het een flinke modderboel. Het uitcheck punt voor Cambodja fietste ik zo voorbij, dus ik werd weer terug gestuurd. Toen ik mijn stempel had moest ik mijn fiets ergens parkeren en werd naar een hal gestuurd waar een massa mensen in de rij stond. Ik heb daar zeker twee uur moeten wachten. Gelukkig stond ik in de buurt van een leuke Engelsman waar ik mee aan de praat raakte. Erg gezellig maar ik was toch blij dat ik aan de beurt was.
En toen...mijn fiets. Die stond nog aan de Cambodjaanse kant en ik was mijn hele oriëntatie kwijt. Waar is-t-ie? Ik ging het maar eens vragen. Mijn uitleg, bijv. "mijnheer, voordat ik de paspoort controle inging..." werd ieder keer onderbroken: "ohhh, pasport control, over there." Of: "Mijn fiets staat nog aan de Cambodjaanse kant..." "ohhh, Cambodja! That way." Nee verdorie, ik wil naar Thailand en ik wil mijn fiets! Die staat daar ergens! Grrrrrr....Uiteindelijk liep een beambte, erg strak in het uniform, langzaam met mij mee. En ja hoor, op een gegeven moment herkende ik het weer. De fiets stond nog waar ik hem had neergezet. Toen nog even langs de douane voor de fiets, waar ik zo door kon lopen en ik was in Thailand......Iets klopte er niet toen ik begon te fietsen.....
Ach ja, verhip, hier rijdt iedereen links! Laat ik dat dan ook maar doen. Eerst maar even mijn achteruitkijkspiegeltje aan de andere kant van het stuur zetten.
Het was maar goed dat ik maar zo'n 60 km hoefde te fietsen die dag. Het was al laat en kwam rond een uur of 5 op mijn bestemming aan.
Vandaag een erg landelijke route gedaan. Erg mooi! Langs rijstvelden, zo groen dat het een genot is voor mijn ogen. Langs water en kleine weggetjes. Veel begroeiing en veel vogels. Ik hoorde ze meer dan dat ik ze zag en ik heb er weinig verstand van, maar vogelaars zouden hun hart hier op kunnen halen.
Wat minder leuk was waren de honden. Ik ben zeker een keer of 15 belaagd door één, maar meestal door meer honden. En dat bestaat dan uit blaffen, grommen en achter of naast mijn fiets meelopen. En als er één begint te blaffen begint de rest in de buurt ook mee te doen. Ik doe of ik gek ben, blijf zo rustig mogelijk om me heen kijken, geniet zogenaamd van de omgeving en kijk geen hond aan! En zowaar, het werkt....tot nu toe. Ze haken al snel af zonder hun tanden in mijn kuiten te zetten. Maar leuk vind ik het niet en de adrenaline die iedere keer weer door mijn lichaam schiet en die ik onder controle moet houden is dodelijk vermoeiend. Ik had ook een dazer mee moeten nemen, helemaal vergeten!
Volgende stop was Ayutthaya. Ik had gehoord dat het wel een interessante stad is en dat je er het beste een paar dagen voor kan uittrekken. Via Booking.com had ik een bed gereserveerd in een hostel. Dit was het goedkoopste wat ik kon krijgen, hotels waren allemaal erg prijzig. In Siem Reap was dat hostel me goed bevallen en hier ook weer. Pas nieuw, modern gebouw, brandschoon en aardige mensen. En ik heb de slaapzaal voor mijzelf alleen. Gelukkig maar want ik hoest alsof ik weer kettingrook. Ik zou iedereen maar wakker houden!
's Avonds was hier een feestje van onder andere het personeel, ik werd uitgenodigd om mee te eten. Helaas had ik al gegeten maar ik heb me toch laten verleiden. Heerlijke gamba's, mosselen, kipkluifjes, erg lekker allemaal!
Gisteren heb ik een aantal "watten" (tja, wat is nou precies het meervoud van "wat"?) bezocht. Ayutthaya was van 1351 tot 1767 de hoofdstad van het gelijknamige koninkrijk. Het land werd ook wel Siam genoemd. Het kwam ten val door de verwoesting door Birma. In de loop der jaren zijn veel ruïnes weer gerestaureerd en ik moet zeggen, het is prachtig. Overal in de oude binnenstad zie je overal boven uit steken en er zitten echt juweeltjes bij. Mooi om te zien maar tjonge jonge, wat is het hier warm! En zo druk ook....
Ik heb er op één dag zo'n 6 gezien, wel de belangrijkste denk ik en daar heb ik het maar bij gelaten. Ik twijfel nog wat ik vandaag ga doen. Naar de drijvende markt? Maar toch maar even niet met de fiets denk ik zo.
Nou, dat was het dus: de drijvende markt. Ik heb een tuk-tuk heen en terug genomen. Wat een kermis. Ook wel gezellig, heel druk, maar voornamelijk met Aziatische toeristen. Eten, vooral heel veel eten. Dat doen ze hier erg graag en veel.
Er werd ergens een voorstelling opgevoerd die bij ons echt niet zou kunnen. Ik denk zelfs dat het verboden zou worden. Bloederige taferelen (nou ja, zogenaamd, het werd ook nog slecht gespeeld) waarbij vrouwen en kinderen het onderspit moesten delven. Of misschien is het toch nog goed afgelopen maar ik heb het einde niet afgewacht. En dat alles onder de foto van wijlen koning Bhumibol en zijn vrouw.
Je kan hier een karper of een geit de fles geven! Hoe gek kan je het bedenken?
Je kan een ritje op de rug van een olifant maken of je kan ze voeren. Vind je dat niks dan kan je altijd nog schapen voeren. Aan mij allemaal niet besteed. Maar, ik moet zeggen, die olifanten vind ik wel enorme indrukwekkende dieren.
Het begint nu toch echt op te schieten met mijn reis. Ik heb nog anderhalve maand. Toch nog meer dan de gemiddelde mens aan vakantie heeft maar voor mijn gevoel ben ik al een beetje op de terugweg. Morgen vertrek ik weer na drie nachten in Ayutthaya. De volgende stop is in Kanchanaburi, twee dagen fietsen van zo'n 90 km per dag, bij de "the bridge on the River Kwai", bekend van de gelijknamige film.
Ik hou jullie op de hoogte.
Yvonne
-
15 Januari 2017 - 13:36
Akke Van Dongen:
Hoi yvonne, weer een prachtig verhaal. Komen zeker je geleerde kookkunsten proeven als je terug bent.
Nog heel veel plezier de laatste anderhalve maand.
Groetjes
Monika en Akke -
15 Januari 2017 - 13:44
Liesbeth:
Hoi lief Yvonneke,
Wat heb je weer een leuk reisverslag gestuurd,lijkt wel of ik een stukje met je meegefietst heb.Huer ook iedereen verkouden en er heerst een flinke griepgolf,dien wij natuurlijk gretig aan mee -
15 Januari 2017 - 14:08
Marlies Reimering:
Het is weer lachen en meegenieten met jouw verhaal. Fijn dat ET je heeft thuisgebracht en dat jij 'zogenaamd van de omgeving geniet' met die honden om je heen is helemaal mooi, voor ons thuisblijvers althans :-) Ik lees het volgende over een dazer, goede tip om zoiets mee te nemen:
"Het is zo dat het geluid tot op een meter of 10 à 15 een soort Ctrl-Alt-Delete effect uitoefent op de geest van de hond. In één keer lijken alle agressieve gedachten uit de hondenkop gewist. "
Yvonne, warme wintergroet uit Holland en fiets voorlopig nog even lekker door!
Groetjes,
Marlies -
15 Januari 2017 - 14:22
Bianca Tangande :
Ha Yvonne, ik hou van je humor en Hollandse nuchterheid. Heerlijk meegenoten van je belevenissen en cultuur ontdekkkingen.. prachtig om zo de geschiedenis van iedere cultuur mee te maken en hoe jij je redt daarin. Ben benieuwd nasr het gerecht dat je zal maken hier in het Bossche. Liefs,Bianca -
15 Januari 2017 - 15:29
Stefanja:
Hé Yvonne.
Wát een geweldige ervaringen!
D'r zijn denk ik weinig doorsnee Nederlanders - mezelf incluis - die meemaken / zien / horen en voelen wat jij op jouw fietstochten ervaart. Alleen al de diversiteit van mensen, - gebruiken en gewoontes / gebouwen, - de natuur in al z'n vormen.
Achtervolgende - blaffende!! - honden. ( Je weet het hè: blaffende honden . . . . . ).
Wij vinden het ook heel apart dat je zo makkelijk wordt " opgenomen ".
Dat het personeel van het hostel je uitnodigt mee te eten, - en dat je een " kookworkshop " volgt en zo. Geweldig !
Steeds weer leuk om te zien dat er een bericht van je is !
[ Hier heb ik vanmorgen de auto sneeuwvrij gemaakt en voor de komende dagen geeft-ie vorst aan.]
Houdoe wár . . . . . . .
-
15 Januari 2017 - 16:13
Marjan:
Goh Yvonne, wat neem ik toch mijn petje voor je af! Avonturier! Heerlijk te lezen hoe jij je mee laat voeren op het avontuur van alle dag. Zoals je in eerdere berichten kunt lezen is het hier koud, sneeuw en glad. Ik had vanochtend mijn eigen mini-avontuur, 8 km langs de vaart in een dik pak sneeuw, hooguit 40km/u ( auto) ik had dienst, weer wheelhouds thuisgekomen en inmiddels zijn de wegen sneeuwvrij.
Geniet nog de laatste 1,5 maand!! -
15 Januari 2017 - 16:43
Rian:
Hoi Yvonne, Wat een heerlijkheid om je avonturen weer te lezen. Ik blijf het knap vinden en geniet van al je ervaringen. Wens je nog veel fietsplezier! Lieve groet
-
15 Januari 2017 - 16:55
Jan Willem:
nog maar 1,5 maand.... Jij doet het gewoon.
Leuk om je stories te lezen. Herkenbaar. Wij hebben daar een paar jaar geleden ook gefietst met onze kids.
Nog een hondentip: zoek een dunne stok, waar je al striemend mee kan slaan. Honden zijn al bang als je met zo'n stok naar je wijst. Het is wel even lastig om zo'n ding op je fiets bij de hand te houden. Ik had 'm onder de stang vastgemaakt. Was alleen wat lastig als ik 'm snel moest pakken.
veel plezier nog -
15 Januari 2017 - 18:35
Jolanda :
Yvonne, wat een avonturen weer. 116 km op een dag gefietst... Pff ik word al moe als ik er aan denk. Die honden zeg, vervelend joh. Wel een goed idee van Jan Willem om inderdaad een dunne stok bij de hand te houden. Zou ik doen als ik jou was!
En wat een toestanden met die grensovergangen. Dat je toen ook nog even je fiets kwijt was. Gelukkig kwam alles weer goed. Blijf vooral gezond - afgezien van die verkoudheid dan. Heel veel geluk en plezier nog verder. Anderhalve maand nog, da's niet niks hoor ;) -
15 Januari 2017 - 19:03
Mariette:
Hoi Yvonne,
het is werkelijk een prachtige reis die je aan het maken bent met fantastische verhalen!! Ben een beetje jaloers op je (behalve het fietsen dan, want mijn... doet al zeer alleen bij de gedachte alleen al). Petje af. Geniet van de mooie mensen en de prachtige omgeving. Tot ziens -
15 Januari 2017 - 21:14
Gerry:
O jeeee wat lijkt me dat spannend als je niet meer weet waar je fiets is.... Gelukkig goed gekomen! Anderhalve maand nog. Heerlijk! -
15 Januari 2017 - 21:45
Anneke En Henk:
Hoi Yvonne,
Wederom een prachtige beschrijving van je trip, we duimen mee voor de reserveband.
Helaas hebben we om onduidelijke reden je vorige verslag niet kunnen openen, vandaar dat we nu pas reageren. Ja nog zo'n anderhalve maand, geniet ervan het is hier koud en onbestendig.
Geniet en veel geluk liefs en groet. Anneke eb Henk -
15 Januari 2017 - 22:12
Henk De Leeuw:
Hallo Yvonne
Weer een mooi verhaal koken circus erg leuk allemaal.
Dus we kunnen binnen kort in Den Bosch wel een Cambodjaans eethuis verwachten!!
Ook leuk hoe je het ritueel bij de grens op gelost heb.
Hier zijn de temperaturen onder nul!
Wens je nog mooi tocht toe en geniet er van.
Henk -
16 Januari 2017 - 00:41
Peters :
zalig yvonne, je reisverslag te volgen. ik krijg al heimwee als ik het lees. op al die prachtige plaatsen zijn we ook geweest. dus extra leuk om te volgen !
als je terug bent zullen we vlug eens afspreken en misschien genieten van je toch al voortreffelijke kookkunst. vind je het goed dat ik een van je foto's op mijn FB gebruik voor jouw verhaal ? heb je ook nog tijd om te lezen ? grtjs nicolette en stephan -
16 Januari 2017 - 03:04
Jeanne Tax:
Yvonne goh spannend van je fiets datmoet je toch niet mee maken je beste vriend. Prachtig wat je allemaal mee maakt tijdens je reis respect.
Harrie en ik zijn 4 dagen in Siem Rep geweest gedeeltelijk op de fiets de tempels bezocht en gedeeltelijk met de tuktuk indrukwekkend. Nu in Rangoon Myanmar gevlogen de grensovergang kúnnen passeren door een visa vooraf bij ons te hebben maar daarnaast/ daarbij stempels papiertjes scanners vingers en ze zijn dol op het maken van foto's.
Geniet van je reis wij zijn te volgen op harriespijkers.waarbenjij.nu
Grtjjjj Jeanne -
16 Januari 2017 - 12:50
Jack:
HOI HOI Yvonne
Als eerste nog de beste wensen voor 2017! Heb je per email een kaart gestuurd maar kreeg deze terug? Verder kon ik je vorige verslag niet openen via de gebruikelijke link.
Maar nu dan genoten van je 2 laatste reisverslagen en de foto's
Fijn dat je het zo goed maakt op je verkoudheid na....Hier is ook iedereen verkouden, missch is dat een troost hihi.
Wederom wens ik je nog heel veel bijzonders en fun in de laatste weken van je enorme fierstocht toe!
XX Jack -
16 Januari 2017 - 13:25
Greetje:
Hey lieve Yvonne,
Wat fijn om zo op de hoogte te blijven van je avonturen en wat fijn dat je het zo naar je zin hebt.
Ik ben best een beetje jaloers op je. Held!!!!!
Heel veel reisplezier nog en tot leesze
Liefs Greetje -
16 Januari 2017 - 19:28
Jeanne Voets:
Hoi HELD van een Yvonne, wat doe je het toch goed zo ver weg en dan ook nog van die geweldige verhalen.
Gelukkig je fiets heb je nog want zonder dat vervoermiddel......
Als je 2de aanstelling hier voorbij is kun je altijd een Cambotjaans restaurant beginnen weer een nieuwe uitdaging ik help wel!!! Geniet nog van je reis de tijd vliegt.
Have fun Jeanne -
19 Januari 2017 - 10:43
Corrie Uit Vught:
Helemaal mee eens Jeanne,
Wij komen dan graag bij jou eten maar dat doen we nu ook al.
Kunnen we alvast een datum prikken?
Ik zou in veelvuldige herhaling vallen als ik jou een kanjer noem dus dat ga ik dus niet doen.
;) :):):):). Soeper!!!!! En wat een prachtige foto's..
Blijf genieten op jouw fietske en hou het vooral gezond.
Proost! Kus Corrie -
20 Januari 2017 - 17:47
Jacqueline:
Hoi Yvonne,
Geweldig die verhalen van jou. Echt meegenieten. Wat is het een bijzondere reis. Nog heel veel plezier.
groet Jacqueline -
20 Januari 2017 - 21:26
Francis:
hallo Yvonne,
hier een groet van mij. ik heb alle verslagen met plezier gelezen en heb ze gebundeld voor het nageslacht.
nog veel plezier de laatste 6 weken.
Als je terug bent ben ik ook bijna klaar met werken.
Francis
-
21 Januari 2017 - 15:32
Ronald:
Dag Yvonne, wat een prachtige reis, ik volg het met veel plezier. -
23 Januari 2017 - 15:54
Hester:
Hoi Yvonne!
Hoe gaan het? Ik ga nu via deze weg meegenieten van je mooie reizen.
Groetjes, Hester -
03 Februari 2017 - 14:09
Hans En Ed:
Ha dappere yvonne, wat is het leven op de fiets toch een feest. We lezen het met veel genoegen en ach een aap of hond, een koe die oversteekt, druk verkeer dat hoort er lekker bij. Wij gaan dit keer bescheiden fietsen van Malaga naar Lissabon met tent en kijken of dit nog gaat. We hebben er veel zin in. Jij daar in Azië nog mooie avonturen bij aangename temperaturen, terwijl hier half Nederland proest en snottert en grieperig is. Kan je dus rustig nog eventjes overslaan. Terugkomen in de lente is een goed idee. Goede vervolg reis,
❤groet Hans en Ed -
03 Februari 2017 - 17:49
Saskia:
Hoi Yvonne, wat maak je veel mee en wat zie je een prachtige dingen. Je foto's zijn mooi: enig die kinderen. We genieten met je mee. Liefs van Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
