Je bekijkt de reis...
Naar Barcelona en Andalusië
Reisverslag De 2000 kilometer voorbij, Spanje in zicht!
8 september 2015
|
Aantal keer bekeken
400
Aantal reacties
17
Figueres,
Spanje
a
A
De 2000 kilometer voorbij, Spanje in zicht!
Ücel-St.Ambroix-St.Hypolite-Canet-Pezenas-Capestang-Touchan-St.Jean Pla-de-Corts-Figueras
Wat een uitvinding is dat fietsen toch! Wie heeft dat toch verzonnen? Moet me daar toch eens in gaan verdiepen als ik weer thuis ben. Soms denk ik wel eens: dit had ik 30 jaar geleden moeten ontdekken. Maar ja, toen was ik met heel andere dingen bezig denk ik dan maar. En goed dat ik het nu doe!
Het heeft even geduurd dit verslag, ach ja, druk, druk, druk....
Nee hoor, dat valt wel mee, maar mijn ipad doet het niet echt lekker meer. Hij loopt heel snel leeg, zelfs als-ie werkeloos in mijn tas zit. Heel lastig, ik kan ook niet overal opladen en heb ook niet altijd WiFi.
Nou, die col waar ik het in mijn vorige verslag over had viel dus erg mee. Ging heel geleidelijk en was goed te doen. En de afdaling is natuurlijk altijd weer geweldig.
Daarna wat saaie, lege campings. Het seizoen is in Frankrijk zo goed als afgelopen en nu zie je dus dat de campings wat verlaten zijn.
Alhoewel, hoe zuidelijker dat ik kom hoe meer mensen je toch weer tegen komt. Over het algemeen senioren die nog wat verlaat op vakantie gaan. Zo van mijn leeftijd dus...
Zo kwam ik in St. Hypolite, een hele leuke camping trouwens, Yvonne en Chris tegen. Ook fietsers, (en senioren) maar nu even niet. (Even geen fietsers bedoel ik, wel senior, daar kom je niet zo makkelijk van af!) Ze waren in juli onderweg naar Salzburg toen zij een val maakte en een arm op twee plaatsen brak. Einde vakantie, nu waren ze met de caravan. Twee jaar geleden waren ze ook naar Barcelona gefietst en dat was ook het eerste wat ze mij vroegen, of ik ook naar Barcelona op weg was.
Leuk mee gekletst en 's morgens voor het vertrek werd ik nog even verwend met een echte Nespresso! Dat fietst toch wel lekker weg.
Daarna had ik het idee om maar een korte dag te maken. Ik heb toen ook maar zo'n 60 km.gedaan, maar toch kwam ik redelijk laat op een camping aan die nog niet eens gezellig was.
De volgende dag hoopte ik dus op echt een korte dag. Dat is ook wel gelukt, hoewel het toch allemaal wat later werd dan ik had gehoopt. Maar goed, daarover later meer.
Maar ik kwam dus op een mooie camping in een mooi stadje. Pezenas. De geboortestad van Molière en zo'n mooi stadje! Leuke straatjes, zuidelijke sfeer. Wel toeristisch dus voor de foto's ben ik in de ochtend nog even terug geweest. De camping zag er ook leuk uit dus ik was helemaal in mijn nopjes.
Ik liep het restaurantje binnen, ik hoorde al Nederlands praten en tot mijn stomme verbazing zag ik daar een bekend gezicht. Jack (of is het Jacques?) waar ik jaren geleden mee op het AZC in Gilze heb gewerkt. Ik dacht nog even dat ik me vergiste omdat bij hem het kwartje ook niet meteen viel maar hij was het echt.
Zat daar met zijn vrouw en een bevriend echtpaar te eten. Wat een verrassing!
Later met hem en zijn vrouw Ans een gezellige avond gehad. Wat een toeval zeg! Of bestaat toeval toch niet?
Overigens eerder die dag nog een stunt meegemaakt! (Vandaar dus dat ik later was dan ik gepland had.)
Soms weet ik niet zo goed of ik nu wel of niet als fietser op een bepaalde weg mag. Meestal gaat het goed, deze keer dus niet. Op een rotonde twijfelde of ik rechtdoor moest over een viaduct of een beetje rechtsaf. De GPS leek rechtsaf aan te geven. Een mooie fietsstrook dacht ik nog....vluchtstrook denk ik nu...maar een automobilist begon heftig te toeteren, riep uit de auto: "ce n'est pas la route" of zoiets. Aan de overkant toeterde en wees ook al iemand en toen werd ik toch wel een beetje benauwd.
Wat nu? Uiteindelijk maar aan de linkerkant, zoveel mogelijk op die "fietsstrook" maar meer nog in de berm teruggelopen.
Daar maar ergens linksaf gegaan, maar ik zag al op de GPS, dat dat ook niet goed was. In de verte hoorde ik al een politie sirene en zag ik een auto van de Gendarmerie. Ai, die zoeken mij, maar haha, ik zit al niet meer op die weg!
Maar ja, ik moest uiteindelijk toch weer terug. Sta ik daar weer op diezelfde rotonde, enigszins radeloos, komt daar die Gendarmerie auto weer aan, weer met loeiende sirenes. En dat alles om mij!
Twee agenten stappen uit en die ene keek me wel heel boos aan door zijn donkere zonnebril. Of ik die vrouw was die op de autoweg zat? Ja, dat was ik...en of ik wel wist dat dat verboden was? Ja, dat snap ik, maar ik had me vergist! En dat alles in mijn beperkte Frans. Meeveren Yvonne, dacht ik, schuld bekennen, jaja stom geweest! Exusez moi...O jee, ik zat al te rekenen hoeveel me dat zou gaan kosten....help....
De ander agent leek wat aardiger en degene die zo boos keek ging plotseling telefoneren. Toen hij daar mee klaar was keek hij ineens een stuk vriendelijker. (Zou hij gebeld hebben met zijn vriendin die het weer goed wilde maken met hem?)
Enfin, ze vonden het wel heel stoer wat ik deed. Zo helemaal alleen en een van hen tikte goedkeurend op de GPS: "C'est bon èh".....nou ja, op dat moment had ik er ook niks aan. Na mij twee keer uitgebreid uitgelegd te hebben hoe ik moest fietsen lieten ze me me gaan, nadat ik heb moeten beloven om niet meer op de autoweg te komen. Zo hé daar kwam ik goed van af!! Ze zwaaiden zelfs nog naar me toen ze me voorbij reden!
Vanaf Capestang, leuk plaatsje, prettige camping Municipal, moest ik de Col d'Extrème over. Ik begrijp niet waarom ze die zo genoemd hebben want het stelt niks voor. Het enige extreme wat ik kon bedenken was de wind want die waait de laatste dagen flink. Af en toe waait me de helm bijna van mijn hoofd!
Niks voor Sjan, die heeft een bloedhekel aan wind. Ik wed dat ze al lang haar fiets tussen de wijnranken had gemikt! Dus ik hoop dat het in Andalusië wat windstiller is.
Overigens, wat het weer betreft: mij hoor je niet klagen hoor! Van sommige mensen kreeg ik medelijdende berichtjes omdat ik zoveel regen had. Ik kan niet beter wensen hoor, na die twee dagen waar ik wel erg uitgebreid over geschreven heb. Heel af en toe 's nachts een buitje, wel wind dus, lekkere temperatuur, heerlijk zonnetje, kan niet beter. De zomer loopt wel op zijn eind, dat merk ik doordat het steeds eerder donker wordt en de avonden wel wat afkoelen. Vaak lig ik al rond 21.00 uur in bed. En dat terwijl ik er thuis zelden voor 23.30 uur in lig.
In Tuchan kwam Ik ook weer op een leuke camping terecht. Niet duur en allemaal leuke plekjes in het bos. Zo'n bos met enorme cactussen, agaven, allerlei droge prikkelige struiken waarvan ik de naam niet weet. Daar heb ik nog een Nederlander ontmoet waar ik wel wat leuke klets mee had die ook fietst. Weer een Jack (of is het Jacques?) Hij was nu met de auto en had zijn fiets bij zich en maakte wat korte tochtjes. Vond het wel avontuurlijk en leuk wat ik deed. Heeft ook Andalusië nog op zijn programma staan.
De volgende ochtend voordat ik vertrok trof ik hem nog even en gaf hij me een klein Boedhabeeldje. Hij zei dat hij het ook van iemand had gekregen en dat hij hoopte dat het mij geluk zou brengen. Dat vond ik zo'n leuk gebaar dat ik hem spontaan ging kussen...even maar hoor, niet te lang, maar ik vond het echt heel lief. Ik was bijna ontroerd.
En nu zit ik dus in Spanje. Vandaag de grens over gegaan. Geen grens gezien hoor, het enige wat ik merkte was dat ik een sms kreeg van T-Mobile: "welkom in Spanje!"
De Pyreneeën, stelt niet zoveel voor hoor deze oversteek. Maar toch wel wat klimmen. Het ging me goed af. Gisteren ook al flink moeten klimmen, geweldig, met prachtige vergezichten en heerlijke afdalingen en ik dacht zelfs op een zeker moment: "Verrek, ik geloof dat ik het leuk ga vinden!" En dat terwijl ik altijd beweer dat ik geen klimmer ben. Nou, dit geeft hoop voor Andalusië!
Enfin, ik zit nu dus in Figueras. Echt Spanje! Leuk om hier te zijn.
Ik heb mezelf maar eens verwend met een hotelletje-de camping schijnt hier vreselijk te zijn, een plek waar je beter niet kan zijn-en een heerlijk menu del dia. Ik heb de lekkerste paella ooit gegeten!
Ook naar het Dali Museum geweest. Daar ben ik een jaar of 20 geleden al eens geweest, wel leuk, soms ook bizar! Morgen naar Gerona. Ik moet nog even uitzoeken hoe ik daar moet komen. Overigens fiets ik niet tot Barcelona. Dat is een vreselijke weg. Ik ga vanaf Gerona wel een keer met de trein daar naar toe.
En over een paar dagen richting Reus waar ik Theo, Annelies, Ria, Sjan en Ard zal ontmoeten. Leuk, ik verheug me er op om weer wat bekenden te zien en te spreken!
Iedereen maar weer bedankt voor de ontzettend leuke berichtjes. Ga zo door zou ik zeggen. Nu zou een smiley op z'n plaats zijn maar ja, dat kan deze site niet aan dus....
Yvonne
Wat een uitvinding is dat fietsen toch! Wie heeft dat toch verzonnen? Moet me daar toch eens in gaan verdiepen als ik weer thuis ben. Soms denk ik wel eens: dit had ik 30 jaar geleden moeten ontdekken. Maar ja, toen was ik met heel andere dingen bezig denk ik dan maar. En goed dat ik het nu doe!
Het heeft even geduurd dit verslag, ach ja, druk, druk, druk....
Nee hoor, dat valt wel mee, maar mijn ipad doet het niet echt lekker meer. Hij loopt heel snel leeg, zelfs als-ie werkeloos in mijn tas zit. Heel lastig, ik kan ook niet overal opladen en heb ook niet altijd WiFi.
Nou, die col waar ik het in mijn vorige verslag over had viel dus erg mee. Ging heel geleidelijk en was goed te doen. En de afdaling is natuurlijk altijd weer geweldig.
Daarna wat saaie, lege campings. Het seizoen is in Frankrijk zo goed als afgelopen en nu zie je dus dat de campings wat verlaten zijn.
Alhoewel, hoe zuidelijker dat ik kom hoe meer mensen je toch weer tegen komt. Over het algemeen senioren die nog wat verlaat op vakantie gaan. Zo van mijn leeftijd dus...
Zo kwam ik in St. Hypolite, een hele leuke camping trouwens, Yvonne en Chris tegen. Ook fietsers, (en senioren) maar nu even niet. (Even geen fietsers bedoel ik, wel senior, daar kom je niet zo makkelijk van af!) Ze waren in juli onderweg naar Salzburg toen zij een val maakte en een arm op twee plaatsen brak. Einde vakantie, nu waren ze met de caravan. Twee jaar geleden waren ze ook naar Barcelona gefietst en dat was ook het eerste wat ze mij vroegen, of ik ook naar Barcelona op weg was.
Leuk mee gekletst en 's morgens voor het vertrek werd ik nog even verwend met een echte Nespresso! Dat fietst toch wel lekker weg.
Daarna had ik het idee om maar een korte dag te maken. Ik heb toen ook maar zo'n 60 km.gedaan, maar toch kwam ik redelijk laat op een camping aan die nog niet eens gezellig was.
De volgende dag hoopte ik dus op echt een korte dag. Dat is ook wel gelukt, hoewel het toch allemaal wat later werd dan ik had gehoopt. Maar goed, daarover later meer.
Maar ik kwam dus op een mooie camping in een mooi stadje. Pezenas. De geboortestad van Molière en zo'n mooi stadje! Leuke straatjes, zuidelijke sfeer. Wel toeristisch dus voor de foto's ben ik in de ochtend nog even terug geweest. De camping zag er ook leuk uit dus ik was helemaal in mijn nopjes.
Ik liep het restaurantje binnen, ik hoorde al Nederlands praten en tot mijn stomme verbazing zag ik daar een bekend gezicht. Jack (of is het Jacques?) waar ik jaren geleden mee op het AZC in Gilze heb gewerkt. Ik dacht nog even dat ik me vergiste omdat bij hem het kwartje ook niet meteen viel maar hij was het echt.
Zat daar met zijn vrouw en een bevriend echtpaar te eten. Wat een verrassing!
Later met hem en zijn vrouw Ans een gezellige avond gehad. Wat een toeval zeg! Of bestaat toeval toch niet?
Overigens eerder die dag nog een stunt meegemaakt! (Vandaar dus dat ik later was dan ik gepland had.)
Soms weet ik niet zo goed of ik nu wel of niet als fietser op een bepaalde weg mag. Meestal gaat het goed, deze keer dus niet. Op een rotonde twijfelde of ik rechtdoor moest over een viaduct of een beetje rechtsaf. De GPS leek rechtsaf aan te geven. Een mooie fietsstrook dacht ik nog....vluchtstrook denk ik nu...maar een automobilist begon heftig te toeteren, riep uit de auto: "ce n'est pas la route" of zoiets. Aan de overkant toeterde en wees ook al iemand en toen werd ik toch wel een beetje benauwd.
Wat nu? Uiteindelijk maar aan de linkerkant, zoveel mogelijk op die "fietsstrook" maar meer nog in de berm teruggelopen.
Daar maar ergens linksaf gegaan, maar ik zag al op de GPS, dat dat ook niet goed was. In de verte hoorde ik al een politie sirene en zag ik een auto van de Gendarmerie. Ai, die zoeken mij, maar haha, ik zit al niet meer op die weg!
Maar ja, ik moest uiteindelijk toch weer terug. Sta ik daar weer op diezelfde rotonde, enigszins radeloos, komt daar die Gendarmerie auto weer aan, weer met loeiende sirenes. En dat alles om mij!
Twee agenten stappen uit en die ene keek me wel heel boos aan door zijn donkere zonnebril. Of ik die vrouw was die op de autoweg zat? Ja, dat was ik...en of ik wel wist dat dat verboden was? Ja, dat snap ik, maar ik had me vergist! En dat alles in mijn beperkte Frans. Meeveren Yvonne, dacht ik, schuld bekennen, jaja stom geweest! Exusez moi...O jee, ik zat al te rekenen hoeveel me dat zou gaan kosten....help....
De ander agent leek wat aardiger en degene die zo boos keek ging plotseling telefoneren. Toen hij daar mee klaar was keek hij ineens een stuk vriendelijker. (Zou hij gebeld hebben met zijn vriendin die het weer goed wilde maken met hem?)
Enfin, ze vonden het wel heel stoer wat ik deed. Zo helemaal alleen en een van hen tikte goedkeurend op de GPS: "C'est bon èh".....nou ja, op dat moment had ik er ook niks aan. Na mij twee keer uitgebreid uitgelegd te hebben hoe ik moest fietsen lieten ze me me gaan, nadat ik heb moeten beloven om niet meer op de autoweg te komen. Zo hé daar kwam ik goed van af!! Ze zwaaiden zelfs nog naar me toen ze me voorbij reden!
Vanaf Capestang, leuk plaatsje, prettige camping Municipal, moest ik de Col d'Extrème over. Ik begrijp niet waarom ze die zo genoemd hebben want het stelt niks voor. Het enige extreme wat ik kon bedenken was de wind want die waait de laatste dagen flink. Af en toe waait me de helm bijna van mijn hoofd!
Niks voor Sjan, die heeft een bloedhekel aan wind. Ik wed dat ze al lang haar fiets tussen de wijnranken had gemikt! Dus ik hoop dat het in Andalusië wat windstiller is.
Overigens, wat het weer betreft: mij hoor je niet klagen hoor! Van sommige mensen kreeg ik medelijdende berichtjes omdat ik zoveel regen had. Ik kan niet beter wensen hoor, na die twee dagen waar ik wel erg uitgebreid over geschreven heb. Heel af en toe 's nachts een buitje, wel wind dus, lekkere temperatuur, heerlijk zonnetje, kan niet beter. De zomer loopt wel op zijn eind, dat merk ik doordat het steeds eerder donker wordt en de avonden wel wat afkoelen. Vaak lig ik al rond 21.00 uur in bed. En dat terwijl ik er thuis zelden voor 23.30 uur in lig.
In Tuchan kwam Ik ook weer op een leuke camping terecht. Niet duur en allemaal leuke plekjes in het bos. Zo'n bos met enorme cactussen, agaven, allerlei droge prikkelige struiken waarvan ik de naam niet weet. Daar heb ik nog een Nederlander ontmoet waar ik wel wat leuke klets mee had die ook fietst. Weer een Jack (of is het Jacques?) Hij was nu met de auto en had zijn fiets bij zich en maakte wat korte tochtjes. Vond het wel avontuurlijk en leuk wat ik deed. Heeft ook Andalusië nog op zijn programma staan.
De volgende ochtend voordat ik vertrok trof ik hem nog even en gaf hij me een klein Boedhabeeldje. Hij zei dat hij het ook van iemand had gekregen en dat hij hoopte dat het mij geluk zou brengen. Dat vond ik zo'n leuk gebaar dat ik hem spontaan ging kussen...even maar hoor, niet te lang, maar ik vond het echt heel lief. Ik was bijna ontroerd.
En nu zit ik dus in Spanje. Vandaag de grens over gegaan. Geen grens gezien hoor, het enige wat ik merkte was dat ik een sms kreeg van T-Mobile: "welkom in Spanje!"
De Pyreneeën, stelt niet zoveel voor hoor deze oversteek. Maar toch wel wat klimmen. Het ging me goed af. Gisteren ook al flink moeten klimmen, geweldig, met prachtige vergezichten en heerlijke afdalingen en ik dacht zelfs op een zeker moment: "Verrek, ik geloof dat ik het leuk ga vinden!" En dat terwijl ik altijd beweer dat ik geen klimmer ben. Nou, dit geeft hoop voor Andalusië!
Enfin, ik zit nu dus in Figueras. Echt Spanje! Leuk om hier te zijn.
Ik heb mezelf maar eens verwend met een hotelletje-de camping schijnt hier vreselijk te zijn, een plek waar je beter niet kan zijn-en een heerlijk menu del dia. Ik heb de lekkerste paella ooit gegeten!
Ook naar het Dali Museum geweest. Daar ben ik een jaar of 20 geleden al eens geweest, wel leuk, soms ook bizar! Morgen naar Gerona. Ik moet nog even uitzoeken hoe ik daar moet komen. Overigens fiets ik niet tot Barcelona. Dat is een vreselijke weg. Ik ga vanaf Gerona wel een keer met de trein daar naar toe.
En over een paar dagen richting Reus waar ik Theo, Annelies, Ria, Sjan en Ard zal ontmoeten. Leuk, ik verheug me er op om weer wat bekenden te zien en te spreken!
Iedereen maar weer bedankt voor de ontzettend leuke berichtjes. Ga zo door zou ik zeggen. Nu zou een smiley op z'n plaats zijn maar ja, dat kan deze site niet aan dus....
Yvonne
Reacties (17)
8 september 2015 09:17 | Door: Loes
Ha Yvonne,
Nooit saai, een fietsvakantie hè? Geniet lekker verder van Spanje. Erg leuk om je belevenissen te lezen. Vooral doorrrrrrgaan daarmee!
Loes
8 september 2015 09:23 | Door: Anneke en Henk
Hoi Yvonne,
Wat een verslag, het lijkt wel of we mee fietsen, en die spanning dan met die allerliefste Franse agenten, echte spontane jongens, maar we begrijpen wel dat je er zo vanaf gekomen bent.
Wonderen bestaan ook dus toeval, ongelooflijk, dat je zoveel bekenden tegen komt.
Yvonne alle geluk toegewenst met de voorliggende kilometers.
Liefs en groet
Anneke en Henk
8 september 2015 09:30 | Door: Marietje
Geniet van je dag in Barcelona en nog veel fiets plezier.
8 september 2015 10:45 | Door: Ilse
Hoi Yvonne,
Heerlijk! Die vakanties van jou.
Als ik je een tip mag geven: ga ook zeker naar Cadaques, dat vond ik een heerlijk hippie-dorpje en ze hebben daar heerlijke sangria bij de bakker. 11 jaar geleden tenminste.... ik vond de camping daar ook heel leuk.
En veel plezier nog!!
8 september 2015 11:26 | Door: Anja
Geweldig Yvonne, om jouw avonturen te lezen. Zo herkenbaar. En alle leuke en bijzondere ontmoetingen die je hebt. Goed idee om vanuit Gerona met de trein naar Barcelona te gaan. Veel plezier nog!
8 september 2015 12:04 | Door: Maria
Hee Yvonneke,
Het lijkt of ik een stukje achter je aan fiets met jouw verhalen: Ik zie je gewoon stáán met je helmpje op en in gesprek met de "Gendarmerie"... Een scene uit Louis de Funes..?
En wat een levenswijsheid: met agenten moet je inderdaad altijd meeveren en excusez,excusez, monsieur...
Ik blijf van je leren.. Veel plezier nog!!
xx Maria
8 september 2015 12:53 | Door: Jolanda
Hey Yvonne,
Wat een heerlijk verhaal heb je weer voor ons geschreven, joh. Echt, alsof ik stilletjes met je meereis. Fijn dat het vele klimmen je meevalt. Dat lijkt me zo heftig! Ik heb daar altijd al moeite mee gehad met wandelen, maar als iemand met de fiets klimt heb ik daar nog eens extra respect voor. Chapeau hoor.
Leuk dat je zo ver van huis ook nog eens bekenden tegenkomt. Maar al die toevallige ontmoetingen zijn natuurlijk even prachtig. En nu ben je alweer helemaal in Spanje. Dus mooi weer lijkt voorlopig gegarandeerd.
Heel veel plezier verder en tot je volgende journaal!
8 september 2015 14:24 | Door: Erica
Dag Yvonne,
Mooi verhaal, had je nu de weg over het hoofd gezien, of was die weg gewoon niet te vinden? Dat maakt ook nog wel wat uit. Of het wel terecht is dat je bestraffend wordt toegesproken en of jij je schuldig moet voelen, maar dat doe je denk ik ook niet. Het lijkt wel op een film hoor, misschien kun je straks je auteursrechten verkopen, voor een volgende fietstocht.Zijn het de boeren niet dan zijn het de fietsers die het verkeer op de snelweg ophouden, kan een titel zijn.
veel plezier en tot waarom is die weg naar barcelona saai?
Groet Erica
8 september 2015 16:27 | Door: Gerry
Leuk avontuur zo te snelweg op! Ik hoor nog wel eens hoe je dat doet zonder het in de gaten te hebben. Zo maak je mooie verhalen!
8 september 2015 16:54 | Door: Sjan
Ha Yvonne,
Ennnn, heb je de volgende dag een krant gekocht?
Ik zie de krantenkop al voor me.
" Nederlandse vrouw met verwarde GPS op de snelweg". Offfff was het toch niet de GPS?
Succes en geen gekke dingen meer uit je GPS willen halen he!
8 september 2015 20:57 | Door: Marjan
Haha Yvonne, moet om je lachen, de gendarmeries met gillende sirenes. En ook kon ik een glimlach niet onderdrukken als je Jaques begint te zoenen na het buddha beeldje. Kan me daarnaast zo goed voorstellen dat dat je raakt.
Prachtig alle ontmoetingen op reis, geen beter middel dat de fiets! Ga lekker zo door!
8 september 2015 21:57 | Door: Henk de Leeuw
Hallo Yvonne
2000 km al TOP hoor.
En weer een geweldig mooi verhaal.
Ik ga hier het journaal volgen want er moet binnenkort een bericht uit Spanje komen!!!
Hollandse schone op fiets brengt mannen tot wanhoop!!!Hi Hi Hi
Goed te horen dat het goed met je gaat.
Geniet van je tocht en ook komende week veel succes.
Henk de Leeuw
8 september 2015 23:43 | Door: José
Hoi Yvonne,
Wat een verhaal over de gendermerie met loeiende sirene. Je bent er gelukkig goed vanaf gekomen. Heerlijk om jouw verslagen te lezen. Ben blij dat het allemaal zo goed gaat.
Geniet maar lekker!!
Liefs en groet,
José
9 september 2015 12:48 | Door: Ria
Ha Yvonne,
Heerlijk om je verhalen te lezen!! Fiets ze en heb het goed, over een week zien we elkaar in Reus!!
Lieve groet, Ria
10 september 2015 09:45 | Door: Wouter en Ineke
Hey Yvonne,
Prachtig verslag weer van je fantastische fietsavonturen vol verrassende ontmoetingen!
Heerlijk om op deze manier met je mee te reizen! Veel plezier en succes met de komende fietskilometers in Spanje! Groeten Wouter en Ineke
11 september 2015 18:39 | Door: Martien Langerwerf
Hey Yvonne,
Wat schrijf je toch mooi. Door jou verhaal beleef ik het gewoon mee. Ik krijg een heel goed beeld van je reis. Ga daar eens wat mee doen want het verveeld echt niet. Je kan niet alleen goed schrijven maar ook verdomd goed fietsen voor zo'n klein vrouwke. Knap werk meisje!
Heel veel groetjes van Martien
16 september 2015 10:30 | Door: AnjaStef
Doordat we zelf 'n poosje weg waren lees ik je verhaal nú pas. Hilarisch !! Wij hebben er zo om moeten lachen. En verder een verslag van een super-vakantie-fiets-tocht !! Geweldig, - wat je meemaakt, - de natuur, - de campings en hotelletjes, - het eten, - het fietsen op zich, - de ontmoetingen ( in Reus ! ) . Jij weet wel wat wij jou wensen . . . . .